Emre Kongar'ın Resmi^* İnternet Sitesi

Makaleler

Articles in English

Latife Tekin...

Ünlü Sevgili Arsız Ölüm ve Berci Kristin Çöp Masalları'nın yazarı...

Son kitabının adı Muinar.

Çok önemli bir edebiyatçı...

Türkiye'nin toplumsal sorunlarıyla, sınıfsal çelişkileriyle, insanoğlunun evrensel sorunlarını ve çelişkilerini birbirine koşut olarak irdeleyen mükemmel bir çözümleyici...

Bir üslup ustası...

Kendini, sadece düşünceleriyle değil, eylemleriyle ve yaşamıyla topluma, edebiyata adamış bir yazar...

Edebiyat gündeminin başına oturtulan pek çok yazardan kat be kat daha iyi...

Ama hiç de onlar kadar yer almıyor popüler edebiyat dünyasında ve pazarında...

Neden acaba?

Ana tarafından Kürt kökenli ama etnikçilik yapmıyor...

İnsan haklarından yana ama Ermeni soykırımı iddiasına sinsice destek vermiyor...

Özgürlükçü bir kadın ama, türbancılık yapmıyor...

14 Ocak'ta Hürriyet'te Ayşe Arman soruyor:

"Anne tarafından Kürt olmanıza rağmen, Kürt meselesinde hiç sesinizi duymadık. Neden 'Kürtler eziliyor!' diye ortalığa çıkmadınız?"

Latife Tekin'in yanıtı:

"Halbuki çıkmalıydım değil mi!

Annem Kürt ama babam da Türk. Böyle çok aile var bu ülkede, eve dair anılarımızı orta yerinden bölemeyiz. Hem ben oradaki hayatı bilmiyorum. Doğrudan yaşamadığım bir şey. Tabii ki özgürleşme mücadelesi veren herkesin yanında hissediyorum kendimi ama ben o trene atlayamazdım.

Orhan Pamuk'un 'Kürtler'in trenine atladım' diye bir lafı vardır, ben o trenden indim! Çünkü benim için bu ahlaki bir meseleydi, içinde gerçekten yer almadığım bir hareketin, mücadelenin sözcülüğünü yapamam, Kürtler'e ayıp etmiş olurdum.

Ayrıca, ben kendi devletimden bile haz etmiyorum, başka bir devlet kurmak isteyen insanların ne kadar yanında olabilirim ki?"

Devam ediyor Latife Tekin:

"Yıllar önce Edward Said Türkiye'ye gelmişti.

Onunla yemek yedik, güzel bir gece geçirdik, Türkiye'yi ve dünyayı konuştuk. Yanında çok ünlü Amerikalı editör bir hanım vardı, New York'ta yayımlanan önemli bir edebiyat dergisinin editörüydü.

Bir süre sonra yayınevime bir faks geldi o hanımdan, 'Latife Tekin'in Kürtler hakkında yazacağı bir şey varsa, yayımlamak isteriz!'

Ben gülümsedim sadece, 'Latife Tekin'in Kürtler hakkında Amerikalılara söyleyeceği hiçbir şey yok!'"

Latife Tekin ucuz kahramanlığa tenezzül etmiyor:

"İtalya'da, İslam ülkelerinden gelen kadın yazarların katıldığı bir toplantıda Bedira ile tanıştım. Suudi Arabistanlı bir kadın yazar.

Bir akşam yemeğinde yakaladı beni, 'Biz bu örtülerden kurtulmak istiyoruz, neden sizin kadınlarınız örtünmek istiyor, çıldırdılar mı?' diye sordu.

Havaalanına giderken, örtüsünü bir kenara atmak için nasıl sabırsızlandığını anlattı bana.

Uçağa binince 'Normal kadın' oluyordu, İtalya'da örtüsü yoktu, siyah upuzun saçlarını durmadan sevinç içinde savurup gülüyordu.

'Uçağa bindiğimde yine örtüneceğim, bundan nefret ediyorum. Herhangi bir kadının gönüllü kapanmasını aklım almıyor' diyordu.

Al, benden de o kadar!"

Latife Tekin postmodern bir yazar...

Ama "postmodern yazar" kimliğine sığınıp, etnikçilik, ya da dincilik adına ucuzluklara sapmıyor...

Muinar'ı ve öteki kitaplarını hâlâ okumadınız mı?