Kitaplar
Kitapların
Listesi
Remzi
Kitabevi
Sürekli Yazılar
Aydınlanma
Medya Notu
Remzi Kitap Gazetesi
Kitap Söyleşileri
ABD'nin Siyasal İslam'la Dansı
Türk Toplumbilimcileri
İçimizdeki Zalim
Herkesten Bir Şey Öğrendim
Demokrasimizle
Yüzleşmek
Kızlarıma
Mektuplar
Ben
Müsteşarken
21.
Yüzyılda Türkiye
Yozlaşan
Medya ve Yozlaşan Türkçe
Babam,
Oğlum, Torunum
|
PİYASAYA
|
EMRE KONGARTARİHİMİZLE YÜZLEŞMEK |
| Kongar.org Google+ Sayfası |
| Resmi twitter hesabı: |
| Resmi Facebook hesabı: |
GÜNCEL,(1) 18 Eylül 2017
İstanbul'a Dönerken, Davutlar Sahilinden 2 Soru 2 Yanıt!
Yaklaşık 2 aydır her gün muntazaman yürüdüğüm sahilde hemen hemen her karşılaştığım insan genelkile birbirine bağlı iki soru sordu bana:
"Bunlar gider mi?"
"Ne zaman?"
* * *
Tahmin edersiniz ki, birinci soruya verdiğim yanıt olumlu olunca hemen ikinci soruyu da soruyorlardı.
Birinci soruya verdiğim yanıtı artık beni izleyen hemen hemen herkes biliyor:
"Niye gitmesinler ki... Otoriter yönetimler gitmeyecek olsaysdı, Sovyetler Birliği çökmezdi. Sovyetler Birliği bile çöktüğüne göre, bunlar da elbette giderler!"
Bu yanıtım üzerine arkadan derhal ikinci soru geliyordu elbette:
"Ne zaman?"
Bu soruya verdiğim yanıt da hemen hemen herkes için aynıydı:
"Merak etmeyin, siz görürsünüz!"
* * *
Sohbetler genellikle kısa sürüyordu:
Yürüyüş tempomu bozmamak için benimle konuşmak için yolumu kesenlerden izin isteyip "müsaadenizle, tempomu düşürmeyeyim" diyerek yürüyüşüme devam ediyordum.
Çünkü insanlar çok saygılı görünmelerine karşın, spor için yürüdüğümü bildikleri halde, benimle yürüyerek konuşmak yerine, kimi zaman kolumdan da tutarak, bulundukları yerde beni sabitleyip sohbet etmek istiyorlardı.
Her ne ise, bir yerde otururken uzunca sohbet ettiğimiz veya benimle yürüyerek konuşma sürdürüldüğü zaman üçüncü soru da geliyordu:
"Nasıl? Bunlar serbest seçim yapacaklar mı? Oylarımız çalınmayacak mı?"
Bu soruya da yanıtım, "Yeterince çalışırsanız Demokrasiyi işletirsiniz." oluyordu.
* * *
Bu iktidarın en büyük kozu, insanları eylemsizliğe ve biata sevkeden kadercilik ve toplumun üzerine bir karabasan gibi acımasızca çöken umutsuzluktur!
Sanki ne yaparsanız yapın, toplum bunların baskısından kurtulamayacakmış gibi bir izlenim yaratılıyor!
Yanlış:
İnanmayın buna:
Yetirince DİRENİR ve ÇALIŞIRSANIZ elbette Demokrasi yeniden kurulur...
Yeter ki inanın...
Ve inandığınız kadar çalışın!
|
KİTAPÇILARDA |
|
|
Hoş geldiniz
Oğlum bu siteyi oluştururken, benden siteye girenler için bir "hoşgeldiniz" iletisi istedi. Ben de ona bir değil dört ileti verdim:
-
"Yaşamın iki anlamı vardır: Sevgi ve üretim. Severek üretmek, üreterek
sevmek" (Yaşamın Anlamı, s.62)
-
"Ben yazılarımı, bütün yaşamımla bile bu dünyada hiç bir şeyi
etkileyemeyeceğimi bilerek umutsuzca, ama tek bir makale ile tüm dünyayı
değiştirebilecekmiş gibi bir sorumlulukla yazıyorum." (Demokrasi ve Laiklik,
s.87)
-
"Her medya patronu ancak, gazetesindeki ya da kanalındaki en
terbiyesiz medya mensubu kadar terbiyelidir".
(Cumhuriyet, 13 Nisan 2000, Medya Notu)
- "Bütün insanları çok seviyorum. Gençleri daha çok seviyorum. En çok da okurlarımı ve öğrencilerimi seviyorum."
(1) Eski "Güncel"ler için Güncel Arşivi'ne bakınız.
