Kitaplar
Kitapların
ListesiSürekli Yazılar
Kitap Söyleşileri
MEDYA NOTU
EMRE KONGAR
F KLAVYE SORUNU
Biliyorsunuz klavye, daktiloların ve bilgisayarların önünde, yazı yazmak için kullanılan ve üzerinde harflerle rakamların ve bazı özel işaretlerin yer aldığı bir tabladır. Müzik aletlerinde de çeşitli notalara karşılık olan tuşlardan oluşur.
Ne yazık ki, bugüne kadar Türk Dil Kurumu bu terim için Türkçe'de rahatça kullanılabilecek anlamlı bir karşılık üretememiştir.
İşte bugün siz değerli okurlarımla bu klavye konusunda çok ama çok önemli bir sorunu paylaşmak ve yetkililerin de dikkatini çekmek istiyorum.
Konu hem ulusal kültürümüzün korunması hem de daha kolay ve pratik yazı yazmanın sağlanması sorunudur.
Genç okurlarım bilmezler, "F klavye" bir zamanlar zorunluydu. Tabii o zamanlar bilgisayar yoktu.
"F klavye" de sadece daktilolar için kabul edilen bir zorunluluktu.
İthal edilen daktilo makineleri "F klavye" değilse, ithal izni verilmezdi.
Bildiğiniz gibi, klavyedeki harflerin yerleri, kullanılma sıklıklarına göre, klavyenin merkezine olan uzaklıklarıyla oluşturulur.
Klavyenin merkezine yakın tuşlara en çok kullanılan harfler konulur.
Böylece en becerikli parmaklar olan işaret parmakları bu harflere rahatlıkla erişir ve yazı hem hızlı hem de yanlışsız olarak daha kolay yazılabilir.
Bugün bilgisayarlarda (ve tabii daktilolarda) kullanılan "Q klavye" İngilizce esas alınarak hazırlanmış bir modeldir.
Burada hemen bir not koyarak, çeşitli klavyelerin en sol baştaki harfleri ile anıldığını belirteyim.
"Türkçe Q klavye" denilen model, İngilizce esas olarak hazırlanmış olan klavyeye Türkçe harflerin eklenmesi ile oluşturulmuş melez ve anlamsız bir modeldir.
Oysa Türkiye'nin modernleşmesinde çok önemli bir araç olan dilimizin geliştirilmesi çalışmaları sırasında, Türkçe alfabeye ve Türk dilinin sözcük özelliklerine göre bir çalışma yapılmış ve bu iki özelliğe göre hem çok hızlı hem de yanlışsız yazılmasını olanaklı kılan bir "Türk klavyesi" ya da "Türkçe klavye" diyebileceğimiz bir model oluşturulmuş ve bu model 1955 yılında zorunlu kılınmıştı.
İşte şimdi piyasada bulunması zor olan "Türkçe F klavye" budur.
1960'lı yıllarda daktilo yarışmalarında Dünya Şampiyonu olan kızımız Ece Özbayrak bu klavyeyi kullanarak şampiyonluğa ulaşmış ve göğsümüzü kabartmıştı.
Ben Ankara'daki Siyasal Bilgiler Fakültesi'ni bitirmeden önce on parmak daktilo yazmayı öğrenmek için Ece hanımın da ortak olduğu "Şampiyon" daktilo kurslarına gitmiştim.
O zamanlar İstanbul'da Laleli'de olan bu kurs hâlâ var mı bilmiyorum, ama varsa mutlaka çok başarılı olduğu için bugüne kadar yaşamıştır.
Çünkü benim gibi yeteneksiz birine bile on beş günlük sıkı bir programla, on parmak daktilo yazmayı öğretecek kadar başarılıydı öğretmenleri.
Tabii tahmin edersiniz ki, on parmak yazmayı "Türkçe F klavyede" öğrendim.
On parmak yazmanın pek çok avantajı var:
Bir defa yazma hızınızı azaltan, bastığınız harfi aramaktan kurtarıyor sizi, klavyeye bakmadan yazıyorsunuz çünkü.
Daha da önemlisi, bir süre bırakıp yavaşlamış olsanız bile, yeniden yazmaya başladıktan sonra, kısa sürede eski hızınıza kavuşuyorsunuz.
İşte şimdi özellikle diz üstü bilgisayarların klavyeleri ne yazık ki standart olarak "Q klavye"; "F klavye" isterseniz ya bulamıyorsunuz, ya da bir süre beklemeniz gerekiyor.
Bilgisayar kullanıcılarını ve yetkilileri hem kültürümüz hem de daha kolay yazı yazmamızla ilgili olan bu konuya eğilmeye çağırıyorum.
Amacım "Q klavye"nin yasaklanması değil, "F klavye"yi kullanan daktilo makinelerinin ve diz üstü bilgisayarların kolaylıkla bulunur olması.
