Emre Kongar'ın Resmi^* İnternet Sitesi

Makaleler

Articles in English

Sayın Taha Akyol, kendisinin başlattığı bir tartışmayı "Zorunlu bir cevap" başlığıyla sürdürdü.

Herhalde Huntington'un Türkiye'yi İslama yöneltmek istemediği konusundaki iddialarında haksız olduğunu nihayet görebildiği ya da zaten gördüğü ama kabul etmediği gerçekler, sonunda yadsınamaz bir biçimde kitaptan yaptığım bir çeviriyle açıkça ortaya konduğu için, bu kez o konuya değinmemişti.

Bu yeni yazısında, Özal hakkındaki iddialarını aynıyla tekrarlamasının yanında üç yeni nokta daha vardı:

Birinci olarak Sayın Akyol, son yazısına, sanki bu tartışmayı ben başlatmışım gibi "Zorunlu bir cevap" başlığını koymuştu.

Kendi başlattığı bir tartışmayı "Cevap veriyorum" diye sürdürmek herhalde yeni bir üslup olsa gerek.

İkinci olarak Sayın Akyol, aramızdaki tartışmayı "polemik" diye nitelemişti.

Beni ise baştan beri aramızda olup bitenin bir "tartışma" olduğunu söylüyor ve yazıyorum, çünkü öyle görüyorum.

Bu tartışmayı "polemik" diye nitelemesi, benim "tartışma" diye baktığım konuya "polemik" olarak baktığını ve yazılarını o şekilde kaleme aldığını gösteriyor ki, bu da bir yenilik.

Zaten bu nedenle son yazısını üzülerek "saldırı" diye niteledim.

Üçüncü bir yenilik, Sayın Akyol'un aleyhimde yazılmış iki yazıya göndermede bulunmuş olmasıydı.

Öyle anlaşılıyordu ki Sayın Akyol benimle tartışmasında kendini yalnız ya da güçsüz hissetmiş, başkalarının yazdıklarına da başvurma gereği duymuştu.

Ben onun aleyhinde yazılmış yazılara gönderme yapmaya kalkmıyorum. Zaten böyle bir şeye niyetlensem, yerim yetişmez.

Gönderme yaptığı yazılardan birini görmedim, o konuda bir şey söyleyemeyeceğim.

Ama bir kitapta yer alan öteki yazıyı gördüm ve yazan adına üzüldüm.

Bu yazı son derece özensiz, önyargılar ve çelişkilerle dolu üstelik hem nesnel hem de öznel olarak yanlışlara dayalı bir metin.

Örneğin yazının bir yerinde benim "...son dönemin aydınlarının aksine yirmi küsur sene önce yazdığı metinlere sahip çıkmakta.." (s.76) olduğum belirtilerek doğru bir saptamada bulunulmakta öte yandan başka bir yerde bununla çelişen bir biçimde konjonktüre uygun olarak yazılarımı değiştirdiğim iddiası öne sürülmektedir.

Üstelik yazıda utanç verici bir de yanlış iddia var:

Benim "İslamcılık, Marx'çılık, Atatürkçülük" adlı makalemi, (düşüncelerim değiştiği için) kitaplarımda yeniden yayımlamadığım öne sürülmektedir.

Bu tümüyle yanlıştır.

1970'li yıllarda bir dergide yazdığım bu makale ilk kez 1981 yılında basılan "Kültür Üzerine" adlı kitabımda yer almış, ve ondan sonra kitabın her basımında yerini korumuştur. Bu kitabın 1999 yılındaki 6. basımı halen piyasadadır. İsteyen alıp bakabilir.

Şimdi Sayın Taha Akyol'un tekrarladığı ve üç maddede topladığı eleştirilerine yanıt vereyim:

1) Ben "21. Yüzyılda Türkiye" adlı kitabımda Özal'ın İslamcı olduğu iddiasını bir yakınına söylediği sözlere değil ayrıntılı olarak anlattığım nedenlere dayıyorum ve kendi yargım olarak okurlara aktarıyorum. (s.253, "Özal Döneminde Devletin Siyasal İslamla Bütünleşmesi" başlığını taşıyan bölüm)

2) Özal'ın devleti küçültmek istediği doğrudur. Bu, İslamcı bir yaklaşım sahibi olmasına engel değildir. Tam tersine Özal devleti küçültme adı altında kendi etkinliğini arttırmak ve tabii ki İslamcı görüşlerini de devletle bütünleştirmek çabası içindeydi.

3) Özal'ın Batı'ya açıldığı doğrudur. Ekonomiyi Batı'ya açması da İslamcı yaklaşımının anti tezi değildir. (Bugün AKP iktidarı ne yapıyor?) Daha önce de söylediğim gibi Özal tek yönlü ve tek odaklı bir politikacı değildi.

Bir yandan İslamcı görüşleri desteklerken, öte yandan etnik yaklaşımlara göz kırpıyor, Türkiye'nin üniter yapısını tartışmaya açarken bütün bunları Amerika Birleşik Devletleri'nin desteğiyle yapıyor ve ayrıca yolsuzluklar konusunda da toplumun tüm ahlâkını etkileyen bir hızla yol alıyordu.