Emre Kongar'ın Resmi^* İnternet Sitesi

Makaleler

Articles in English

TRT medyadaki müthiş kültür yozlaşmasına karşı elinden geldiğince direnen nadir kurumlardan biri.

Bir yandan Türkiye'nin içine düştüğü televole çılgınlığı ile "reyting" alanında rekabet edebilecek programlar üretmeye çalışıyor öte yandan ülkemizin ve halkımızın binlerce yıllık kültür birikimini koruyan ve geliştiren bir yayın politikası izliyor.

Üstelik de bütün dünyaya radyo ve televizyon yayını yapıyor.

TRT'nin işi gerçekten zor:

Kendilerine "manken" ve "sanatçı" diyenlerin, "seviyeli" ve "seviyesiz" ilişkilerinin egemenliğindeki ekranda, hem gittikçe seviyesizleşen popüler kültürle rekabet edecek, hem de izlenen, ilginç ve düzeyli programlar yapacak.

Kendi sermaye gruplarının çıkarları adına her türlü saptırmayı ve çarpıtmayı yaparak, rakipleri hakkında karalayıcı amaçlı, kendileri hakkında ise övücü ve yüceltici nitelikli ilginç ve çarpıcı, ama gerçeklikleri kuşkulu haberler üreten kanalların egemen olduğu ekranda, haber ciddiyetini ve namusunu koruyarak yarışacak.

Özellikle siyasal haberlerde hem tarafsızlığını koruyacak hem de siyasetin bütün renklerini ve ilginç ayrıntılarını yansıtacak.

Bütün bunları da kıyasıya bir ekonomik ve mali rekabetin sürdüğü piyasada ve üzerinde binbir türlü siyasal baskının olduğu bir yönetim ortamında gerçekleştirecek.

Bunlar TRT'nin yurt içine yönelik ve ekranda ya da mikrofonda olduğu için görülen ve duyulan zorlukları.

İşin bir de yurt içinden gözlenemeyen tarafları var:

Dünyanın dört bir tarafına radyo ve televizyon yayını yapmak, oralarda Türkçe konuşan insanlara erişmek, Türk Cumhuriyetlerine, personel eğitimi ve program yardımı yapmak gibi.

Örneğin sadece Avustralya'ya erişmek için yılda iki milyon dolar uydu kirası veriyor.

Türk Cumhuriyetlerinden gelen uzmanları yediriyor, içiriyor, eğitiyor ve teknik eğitimin yanında program yardımı da yapıyor.

Sadece yönetim açısından değil, işlev açısından da "stratejik bir devlet kurumu" TRT.

Bu arada bütün bu işlevlerini yerine getirmek için çaba harcarken, bazan, "iyi ki TRT varmış" dedirtecek başarıların altına da imza atıyor:

Örneğin son dünya futbol kupasını, "prime time"da yayımlanmadığı ve çok pahalı olduğu için hiç bir kanal satın almazken, TRT bu kupanın yayım haklarını aldı ve hem bize Ulusal Futbol Takımı'mızın başarılarını izlettirdi hem de takımımız yarı finale yükselince bu projeden kâr bile etti.

TRT'nin tarihi, tekel olduğu dönemdeki büyük etkileme gücünden dolayı bir "özerklik" savaşı tarihidir.

Bir zamanlar sadece TRT'yi ele geçirmek için hükümete gelmek isteyen ve bunu açıkça ifade eden politikacılar vardı.

Şimdi artık yayın tekelinin kalkmış olduğu, kimi zaman haklı kimi zaman haksız bir rekabet ortamı içinde varlığını sürdürüyor.

Geçenlerde Hıncal Uluç'un Sabah gazetesindeki sütununda okudum ki, TRT'nin yukarda kısaca değindiğim işlevlerini yerine getirmesi için kendisine ayrılan bütçeye göz dikenler, elindeki fonların alınması isteyenler harekete geçmişler.

Hatta kulağıma gelenlere göre (haberi doğrulatamadım) bu konunda bir kararname hazırlanarak Bakanlar Kurulu'na sevkedilmiş fakat oradaki tepki ile şimdilik durdurulmuş.

Bu haber doğru ise, durum çok ciddi demektir:

TRT'nin gerek kültürümüze, gerek demokrasimize gerekse yurt dışı Türkçe konuşanlara ve Türk Cumhuriyetlerindeki medya kuruluşlarına verdiği destek tehlikededir.

TRT bugün elektrik tüketiminden alınan yüzde 3.5 oranındaki fon ile ayakta durmakta.

Bu oranı kaldırmak ya da düşürmek isteyenler, bu ülkeye, bu ülkenin demokrasisine, bu ülkenin kültürüne, bu ülkenin dünya üzerindeki iletişimine hizmet etmiyorlar.

Popülist söylemlerin tuzağına düşmeyelim, kültürel ve siyasal yozlaşmaya alet olmayalım, TRT'ye sahip çıkalım.