Emre Kongar'ın Resmi^* İnternet Sitesi

Makaleler

Articles in English

Önce yer darlığından dolayı başlıkta kısalttığım isimlerin açılımlarını vereyim:

DMG: Doğan Medya Grubu. Aydın Doğan'ın sahip olduğu tüm yayın organlarını (Hürriyet'i de) kapsayan grup.

A. A.: Ayşe Arman, Hürriyet'in yazı ve röportajlarıyla olay yaratan ve dolayısıyla en çok okunan köşe yazarlarından biri.

A. A. B.: Prof. Ali Atıf Bir, Hürriyet'in reklam dünyasını değerlendiren yazarı, reklam, iletişim, araştırma uzmanı.

Şimdi, geçenlerde büyük bir merasimle yeniden açıklanan ve gruba bağlı bütün yayın organlarını bağladığı ilan edilen "DMG Yayın İlkeleri"nin bazı maddelerini anımsayalım:

Madde 3: Gazeteci görevini, taşıdığı sıfatın saygınlığına gölge düşürebilecek yöntem ve tutumlarla yapmaktan uzak durur.

Bu maddenin geziler ve ticari amaçlı yazılarla ilgili olduğunu, altında "a" şıkkında belirtilen ekten anlıyoruz:

Madde 3-a) DMG çalışanları, bağlı oldukları birimin yöneticisinin izni olmadan gezi davetlerini kabul edemezler.

Ayrıca 18'inci madde "gizli reklamı" önlemek için çok daha açık bir ifade kullanmış:

Madde 18: İlan ve reklam niteliğindeki yayınların bu nitelikleri tereddüte yer bırakmayacak şekilde bilirtilir.

DMG'nin öteki yayınlarıyla birlikte Hürriyet'te de yayımlanan "Yayın İlkeleri"nin altında "Hürriyet çalışanları olarak bu ilkelere uyacağımıza söz veriyoruz" ifadesi yer alıyor.

Artık bu bilgiler çerçevesinde aşağıdaki olaya bakabiliriz:

Ayşe Arman 7 Eylül 2002 tarihli Hürriyet'in Cumartesi ekindeki köşesinde "Otelden havlu aşırmak ayıp mı?" başlıklı her zamanki ilgi çekici üslubuyla yazdığı yazısında, kaldığı otellerden havlu topladığını anlatıyor. Bu yazıdan anladığımıza göre, Arman, Gillette firmasının davetlisi olarak basketbol milli takımımızın Indianapolis'teki maçına götürülmüş.Yazı şöyle bitiyor:

"HAMİŞ:Hayır. Koca bir hayır! Indianapolis'teki Adam's Mark Oteli'nin havluları eksilmedi. Gillette'in davetlisiydim. Birilerinin davetlisiyken koleksiyon merakım uyanmıyor. Yayın ilkelerimize aykırı..."

Arman aynı gün bu yazısının yanında, renkli bir çerçeve içinde bir Gillette reklamını da içine koyduğu "Haftada kaç kere" başlıklı bir yazı daha yazıyor.

Bu yazıda erkeklerin haftada kaç keç seviştiklerinin kendileri açısından çok önemli bir "skor" meselesi olduğunu belirttikten sonra sevişme sıklığı yani "skor" ile traş olma arasındaki ilişkilere değiniyor.

Usturanın ve tek bıçaklı "kullan-at"ların zararlarını belirttikten sonra, markayı da açıkça vurgulayarak Gillette ürünlerinin övgüsünü yapıyor.

Yazısını da "Bütün dünyanın yaptığı gibi sistem bıçakları kullanacaksınız. Cildinize ve kendinize bakacaksınız. Tabii bize de bakacaksınız! Traşsız bir adamla öpüşmek bir kadının yüzünü ne hale getirir biliyor musunuz? Yani...Neymiş? Haftada olduğunuz traş sayısını kesinlikle arttıracaksınız. Hem belli mi olur, bunun belki skora da faydası olur!" diye bitiriryor.

15 Eylül 2002 tarihli Hürriyet gazetesinde, Ali Atıf Bir, "Atıf Hoca'nın not defteri" başlıklı köşesinde Ayşe Arman'ın yazısını şöyle değerlendirdi:

"Bir arkadaşım, 'Gillette Dünya Basketbol Şampiyonasını izlemeye Türkiye'den tek gazeteci götürdü o da Ayşe Arman. Bu kadının jiletlik nesi var?' diye sordu. Ben de 'Ne yani çok sakallı Savaş Ay, Haşmet Babaoğlu, Mahmet Altan mı yoksa az sakallı Fatih Altaylı ile Hıncal Uluç'u mu götürselerdi? Türkiye'de erkeklere 'traş olun skora faydası olur' diyebilecek başka yazar var mı?' dedim. İyi demiş miyim?"

Hiç kuşkusuz, Ayşe Arman'ın bu yazıları, büyük, çok büyük bir reklam başarısı. Çünkü Arman'ın arkasında yıllardır iğneyle kuyu kazar gibi oluşturduğu ve bedelini hem alınteriyle hem de haklı-haksız eleştiriler alarak ödediği yazarlık değeri yatıyor.

Şimdi benim merak ettiğim konu şu:

Hürriyet gerek Ayşe Arman'ın yazılarının kapladığı santimetrekare hesabıyla, gerekse Arman'ın değerinden kaynaklanan ve santimetrekare hesabını çok çok aşan, milyarlarca lira kıymeti olan bu reklamdan para aldı mı, aldıysa kaç para aldı?

Biri açıklarsa, çok sevineceğim.