Emre Kongar'ın Resmi^* İnternet Sitesi

Makaleler

Articles in English

Türkiye çok ilginç bir ülke:

Kültürsüzlüğün ve düzeysizliğin egemenliğine giren toplumumuzda, hâlâ güzel, hem de çok güzel kültürel olaylar ve olgular ortaya çıkabiliyor.

Tabii, televizyon ve basın bu tür olaylara genel olarak kapalı.

En çok satan gazetelerin birinci sayfalarında ilkel şarkıcı ve türkücülerin ya da ilkel mankenlerin, ilkel sevgilileriyle yaşadıkları ilkel aşkların ilkel sorunları yansıtılıyor.

Televizyonların en çok seyredilen saatlerinde, kendilerine utanmadan "sanatçı" ünvanını yakıştıran ilkel tiplerin, ilkel kültürlerini yansıtan ilkel ilişkileri sergileniyor.

En çok seyredilen kanalların en çığırtkan programları, zekâları, akıları ve kültürleri yetersiz olduğu için sadece "yaa", "ahh", "ohh", "vayy" "aman, aman" gibi sesler çıkarabilen, ama kendi holdinglerine bağlı gazete ve dergilerde "büyük sanatçı" havalarıyla pompalanan yeteneksiz kişiler tarafından sunuluyor.

Tabi bu "medya saldırısı", toplumun genelini de büyük ölçüde etkiliyor.

Aynen ekonomideki "kötü para iyi parayı kovar" ilkesine uygun olarak "ilkel kültür gerçek sanatı ve kültürü" yaşamımızdan kovuyor.

İşte bütün bu seviyesizlik içinde bir avuç sanatçı ve sanatsever hâlâ güzel ve iyi şeyler yapmak için çırpınıyor.

Türkiye, Mustafa Kemal Atatürk'ün sayesinde Cumhuriyet döneminde, sahne sanatlarında, plastik sanatlarda ve müzikte hiç bir İslam ülkesinde görülemeyecek atılımlar yaptı.

Evrensel değerde sanatçılar ve ürünler ortaya çıkardı.

Atatürk ve İnönü'nün ölümünden sonra, çağdaş insanlar, gerçek sanat ve kültür kişileri büyük bir özveriyle Türkiye'nin sanat ve kültür yaşamını yüceltmek, bu genel ilkellik ve seviyesizlik ortamında birşeyler yapabilmek için biraraya geliyorlar.

İstanbul'da Kültür ve Sanat Vakfı, Ankara'da Sevda Cenap And Vakfı, Eskişehir'de Zeytinoğlu Vakfı ve öteki sivil toplum kuruluşları böyle insanların biraraya geldikleri örgütlenmeler.

Ama ne yazık ki, sanatçının bireyselliği ve bireyciliği, bu örgütlü atılmalara karşın, sanat ve kültür insanları açısından kişisel düzeyde verimli ittifakların kurulmasını genellikle engelliyor.

İşte size bugün sözünü etmek istediğim iki sanatçı, bu ortamda bir istisna oluşturuyor:

Ünlü ve değerli yazar Erhan Bener, keskin gözlemciliğini ve üstün çözümleme yeteneğini yansıtan yetenekli kalemini, ince duyarlılığı ve yılların içinden süzülerek gelen sade fakat çarpıcı üslubu ile Türk resmine damgasını vurmuş bir ressamı, Cemil Eren'i anlatmak için kullanmış.

Aslında sözünü ettiğim çalışmalar iki tane.

Biri, Toyan tarafından Ankara'da basılan, metni Erhan Bener tarafından yazılan sanat kitabı: Cemil Eren.

Öteki Remzi Kitabevi tarafından İstanbul'da, Işığın Gölgesi adıyla yayımlanan Cemil Eren romanı.

Sanat kitabında, Cemil Eren'in meslek yaşamını okuyor ve güzelim yapıtlarını görüyoruz.

Romanda ise, Soğuk Savaş yıllarının acımasız baskılarına karşı direnen ve bu ortam içinde yılmadan kendine çizdiği sanat yolunda ilerleyen bir ressamın, kimi zaman insanın içini sızlatan, gözlerini yaşartan, kimi zaman da göğsünü kabartan, ama esas olarak gerçek bir sanatçı olmanın ne denli zor olduğunu anlatan inanılmaz serüvenlerini okuyoruz.

Cemil Eren sanat kitabı, gerçek bir okuma metni ve çok güzel bir görsel şölen.

İstanbul'daki Evin Sanat Galerisi'ndeki son sergisinde, beyaz ile mavinin sadelik içindeki kontrastları üzerine kurduğu resimleri görme fırsatını kaçırmış olan tüm sanatseverlere tavsiye ederim.

Işığın Gölgesi adıyla yayımlanan Cemil Eren romanı ise, gerçek bir yaşam öyküsünün nasıl bir edebi duyarlılık içinde ele alınabileceğinin ve okurlar tarafından yutulurcasına okunan bir metnin nasıl oluşturulabileceğinin en güzel örneği.

Roman okumayı seviyorsanız, Işığın Gölgesi tam sizin için.

İşte Türkiye'deki seviyesizliklerden, ilkelliklerden sıkılmış olanlar için sığınılacak iki liman.

Adres bildirmek benden, demir atıp keyfini sürmek sizden.