Emre Kongar'ın Resmi^* İnternet Sitesi

Makaleler

Articles in English

OKUR İLETİLERİ: UYARILAR VE GÜZELLİKLER

Prof. Rona Aybay, her zamanki davudi ve sevecen sesiyle, bir yazımda geçen “çok satan kitap” deyimine gönderme yaparak, “Hocam” diyor, “ ‘çok satan kitap’ mı yoksa ‘çok satılan kitap’ mı doğru?”

Tabii, dil kuralları açısından “çok satılan kitap” doğru.

Ama İngilizce çeviri kokan “çok satan kitap” deyimi de artık dilimize iyice yerleşti.

Bu açıdan “galat-ı meşhur, galat-ı meşru” olmuş durumda.

Yine de aybay’a katılıyorum, “çok satan kitap” değil, “çok satılan kitap” demek gerekli.

Bu kez değerli felsefecimiz Arslan Kaynardağ.

Her zamanki çelebiliğini yansıtan sesiyle “Taha Akyol’un kitabını ‘şiddetle’ tavsiye ederim demişsin. Biz, tabii sen de dahil, ‘şiddete’ karşı değil miyiz? Bence ‘özellikle’ tavsiye ederim demeliydin” diye uyarıyor.

Değerli okurum Bekir Azgın, e-posta yollamış. “‘Sivrisinek’ sözcüğünü niçin ayrı yazmışsınız? Sivri bir sineği mi kastettiniz?” diye soruyor.

Evet sayın Azgın, geçenlerdeki yazımın son cümlesindeki “Anlayana sivri sinek saz” ifadesinde geçen sözcükler, “sivri bir sineği” değil, doğrudan “sivrisinek” denen mahluku kastettiğim için, “sivrisinek” olarak bitişik yazılmalıydı.

Değerli okurum, Şerafettin Yavuz’un “en önemli özelliklerden biri” denilip denilemeyeceğine ilişkin eleştirisi üzerinde ise ayrı bir yazıda duracağım.

Şimdi bana “bir bahar havası” gibi gelen bir okur mektubunu (e-posta) dikkatlerinize sunuyorum.

Bu mektup, zaman zaman azalan yazma gücümü onarmak bakımından inanılmaz bir etki yaptı bende.

Bakın Feyzan Erkip ne diyor:

“Sayın Kongar,

bir süredir size Cumhuriyet Gazetesi’nde yayınlanan “Medya Notu” başlıklı yazılarınızla ilgili yazmak istiyordum, çeşitli nedenlerle ertelenen bu isteğim, geçtiğimiz Perşembe yayınlanan “Mazohist birYazarın 'Önemli Konu' Çelişkisi” ni okuyunca iyice pekişti. Daha bu yazınızdan bir-iki gün önce bir arkadaşıma sizi çoğu köşe yazarından ayıran özellikler arasında kendine ve karşısındakilere -yazısına olumsuz nitelikleriyle konu ettikleri dahil- içten saygılı, eleştiri ve özeleştiriye aynı ölçüde değer veren, bildiklerini sorgulamayı, kendini geliştirmeyi işinin doğal parçası olarak gören bir yaklaşımınız olduğunu söylemiş, yazılarınızı okumasını önermiştim. Doğrusu, bunları tüm yaklaşımınızla ilgili söylemiş olmakla birlikte, aklımda en fazla güzellik yarışmaları kanalıyla TV sunucusu konumuna gelmiş kişileri eleştirdiğiniz için -daha doğrusu, bunu genel anlamda yaptığınız için- duyduğunuz üzüntüyü ve özeleştiriyi içeren yazınız vardı. Bu yazınızdaki alçakgönüllü ve haksızlık yapmaktan korkan tutumunuz özellikle hoşuma gitmişti.

“Mazohist bir Yazar...” daki kaygılarınız, bu ülkede kendine saygısını koruyarak düşünsel üretim yapmaya çalışan herkes için geçerlidir sanırım. Büyük sorunlar öyle çok ki, “bunlar varken, nelerle uğraşıyorum?” veya “uğraşsam ne değişecek?” duygusuna kapılmamak çok zor. Ben size bu konudaki duygularınızı anladığımı ve paylaştığımı söylemek ve “lütfen yazın, biz sizi okuyoruz” demek için yazıyorum.

Yazılarınızın içerdiği eleştirileri anlayanlar mutlaka yararlanacaklardır, diğerleri ise karalama geleneğini benimseyen ve hepimizi karamsarlığa iten genel olumsuzlukların parçası olarak görülebilir. Siz umutsuzluk gösterirseniz ve -çok haklı olabilecek kişisel nedenlerle- bırakırsanız, meydan iyice onlara kalmaz mı?”

Çok teşekkür ederim, Sayın Erkip.

Mektubunuz oldukça karamsar olduğum şu günlerde, yukarda da belirttiğim gibi, “bir bahar esintisi” gibi geldi.