Emre Kongar'ın Resmi^* İnternet Sitesi

Makaleler

Articles in English

Cengiz Çandar 17 Temmuz 1999 tarihli Sabah Gazetesi’ndeki makalesinin ilk cümlesinde “Çok yakın zamana kadar Süleyman Demirel’in Kudüs’te Filistinliler tarafından protesto edildiği kutsal mekânlarında Türk olduğumuz için elle tutulurduk” diyor.

Birinci olarak “…kutsal mekânlarında değil”, “…kutsal mekânlarda” denilmeliydi.

İkinci olarak da yazar “…elle tutulurduk” demiş. Herhalde “…el üstünde tutulurduk” demek istiyor.

Başka bir yanlış, daha doğrusu bir eksik, Milliyet Gazetesi’nin eki olan Oscar tv’de gözüme çarptı.

Bu derginin 17 Temmuz 1999 tarihli sayısında değerli gazeteci-yazar Yazgülü Aldoğan’ın televizyona geçtiği ve her Cuma akşamı saat 22’de bir program yaptığı haberi verilmiş.

Bir uyarı da bana, pek çok kez acımsızca eleştirdiğim gazetem Cumhuriyet’in Genel Yayın Yönetmeni Orhan Erinç’ten geldi.

Geçen Cuma akşamı katıldığım Ceviz Kabuğu programında konuşurken, “artı” sözcüğünü çok sık kullandığımı, oysa bir artimetik terimi olan bu kelimenin, konuşma dilinde benim kendisine yüklediğim ilaveten veya ek olarak, yahut üstelik ya da üstüne üstlük gibi anlamlarda kullanılmasını yadırgadığını söyledi.

Serdar Turgut, her cumartesi Hürriyet Gazetesi’nin ekinde “Medya Yazıları” yazıyor.

Türkiye’de olup bitenleri “küresel” bir yaklaşımla değerlendiren bu yazılar hem bilgilendirici hem de yol gösterici.

Örneğin, gazetecilerin ve televizyoncuların reklamlarda oynamaları, ticari firmaların bedava seyahat davetlerine katılmaları, verdikleri hediyeleri almaları, borsada hisse senedi alıp satmaları gibi Türkiye’nin gündemine gelen sorunları, özellikle Birleşik Amerika’daki örneklerle de irdeleyerek, bazı önerilerde bulunuyor.

Turgut’un önerileri, hem basın mensuplarına hem de gazete ve televizyon patronları başta olmak kaydıyla tüm “medya yöneticilerine” yönelik.

Bu önerilere baktığınız zaman hem “şeffaflık ilkesinin” ön plana çıktığını görüyorsunuz, hem de “dünya stadartlarına” uygun olduklarını.

Üstelik de bu önerilerinin şu anda “uygulanmakta” olduğunu, verdiği örneklerle gösteriyor.

Ama “biz bize benzeriz” mantığı içinde, “medya patronlarında” ya da “medya yöneticilerinde” amiyane tabiri ile bu konuda “tık yok”.

Acaba medyadaki “etik tartışmalarına yol açan uygulamaların”, yani daha açık terimiyle “ahlâksızlığın” önlenememesi “balık baştan kokar” özdeyişinin, bugünkü medyada da, güncel olarak geçerli ve doğru olmasından mı kaynaklanıyor?

Yoksa medya patronları ve yönetcileri, (özellikle son tahkim tartışmalarıya doruğa yükselen bir biçimde) halkın gözünde gittikçe politikacı seviyesine düştüklerinin ve halkın tüm güvenini yitirmekte olduklarının farkında değiller mi?

Okur ve izleyici üzerinde etkilerinin, “seçicilik” filtresi ile nasıl dengelendiğini merak ederlerse, benim “Toplumsal Değişme Kuramları” adlı kitabımın “Etkili Haberleşme” bölümüne bakabilirler.