Emre Kongar'ın Resmi^* İnternet Sitesi

Aslında bu yazıda değinmek istediğim birbiriyle ilgisiz iki ayrı olaydan birincisi doğrudan “cehalet” üzerine.

Sabah gibi bir büyük gazetenin, arka sayfası gibi en çok okunan ve bu nedenle de en çok özen gösterilmesi gereken bir yerde üstelik de dikkati çekmesi için ayrı bir renkle belirtilmiş olan bir haberde, Amerika Birleşik Devletleri’nin Eyaletlerinden biri olan Arizona’daki Dışişleri Bakanının kadın olduğu yazılıydı.

Türkiye’deki ilkokul çocukları bile Amerika Birleşik Devletleri’ndeki Eyaletlerin (ki orada, bunların adına “devlet” denir) dış işlerinde bağımsız olmadıklarını, bu nedenle de bir eyalette “dışişleri bakanı” diye bir ünvanın kullanılamayacağını bilir.

Hadi diyelim ki haberi İngilizceden çeviren kardeşimizin ilkokul bilgisi bile yok.

Bu yanlışı Sabah gibi bir gazeteye yakıştıramadım doğrusu.

Çünkü konu, Aktüel dergisinde yer alan, aralarında benim da adımın geçtiği bir “aydınlar” listesi, ve bu listeyi oluşturan jüri ile ilgili.

Örneğin, geçenlerde tarihsel bir kültür eksikliğine işaret ettiğim bir genç, Milliyet Gazetesinde utanmadan bana, (güya aldığım Aydın Doğan ödülünü kastederek, ama “kaç paralık adamsın” sözünü anımsatarak) “altı milyarlık profesör” dedi ve bu başlığı koyduğu yazısında hem cehaletinin hem de saldırganlığının en üst düzeydeki örneklerini verdi.

Ben ise yanıt olarak sadece kendisinin bilmediği konudaki eksiklerini tamamlayıcı soyut bir yazı yazarak konuyu kapattım.

Aktüel Dergisindeki dostların aslında “çok münasebetsiz” olan ama en azından “uygunsuz” diye nitelenebilecek davranışları hakkında yazmak konusunda da, “şimdi bu gençler yanıt veremeyeceğim ağırlıkta, küfürle karşılık verirlerse ne yaparım” diye düşünerek bu eleştiri yazısını yazıp yazmamakta çok tereddüt ettim.

Ama sonunda geçen gün, Hürriyet’te Serdar Turgut’un Arena hakkında Uğur Dündar’ı eleştiren güzel yazısını ve sonra da Dündar’ın aynı gazetedeki düzeyli yanıtını okuduktan sonra, ben de Aktüel dergisindeki dostları eleştirme konusunda biraz daha cesaretlendim.

Madem “Medya Notu” yazmaya soyunduk, o halde “terleyeceğiz de!”

Evet gelelim Aktüel Dergisi’nin yaptığı münasebetsizliğe:

Aslında kendileri de itiraf ediyorlar ki, devletin yaptığı bir yanlıştan, “85 kişilik Devlet Sanatçıları listesi”nden esinlenmişler.

Tabii, örnek yanlış olunca, yaptıkları işte önemli aksaklıkların çıkmaması olanaksız.

Nitekim, dergide yayınlanan ve okuyucuların, aralarından kırkını seçecekleri, ikiyüz kişilik “yaşayan aydınlar” listesinin eksikleri ve yanlışları hakkında çok kişi yazdı.

Ben en son, Milliyet’te, Nilüfer Kuyaş’ın oldukça kapsamlı ve güzel bir eleştiri yazısını anımsıyorum.

Aslında bırakın bu listeyi, böyle bir seçimin yapılması konusunda da bazı önemli itirazlarım var benim.

Ama Aktüel, liste belirleme sırasında öyle bir hata yapmış ki, seçim yöntemi, olayın kendi içinde taşıdığı münasebetsizlikten daha büyük bir önem kazanmış.

Lafı dolandırmadan söyleyeyim, Aktüel’in yaptığı işin en münasebetsiz tarafı şu:

200 ismin aydın olup olmadığına, aralarında 12 Mart döneminde üniversite çevrelerinde yaptığı muhbirlik ile resmi tarihe geçmiş bir vatandaşımızın da bulunduğu bir jüri karar veriyor.

Sanırım Aktüel, sanatçı seçimini onaylamadığı devlete, “yanlış öyle yapılmaz, böyle yapılır” diyerek bir ders vermek istemiş.