Kitaplar
Kitapların
ListesiSürekli Yazılar
Kitap Söyleşileri
MEDYA NOTU
EMRE KONGAR
MEDYANIN BUNALIMI ANCAK DEMOKRASİYLE AŞILIR
Son günlerde (sankı politikadaki yozlaşma yetmiyormuş gibi) bir de kitle iletişim araçları açısından ahlak sorunları gündeme geldi.
Kişilerin şeref ve haysiyetleri, basın özgürlüğü zedelenmeden, haksız saldırılara karşı nasıl korunacak?
Kitle iletişim araçlarını yönetenlerin ellerindeki gücün, ekonomik çıkar sağlamak için, haksız bir biçimde kullanılması nasıl önlenecek?
Kitle iletişim araçlarının, kamuoyunu gerçeklere uygun olmayan bir biçimde yönlendirmesi nasıl engellenecek?
Medyadaki tekelleşme eğilimleri nasıl
durdurulacak?Haberleşme gizliliğinin ihlali nasıl cezalandırılacak
?* * *
Şu anda yaşanan temel sorunu gözden kaçırırsak, bu soruların hiçbirine sağlıklı yanıt bulamayız.
Temel s
orun, siyasetin yozlaşması sonunda, toplumdaki demokratik denetim gücünün, sadece kitle iletişim araçlarının elinde odaklaşması ve böylece medyanın, tarihte hiçbir ülkede hiçbir zaman görülmedik ölçüde büyük ve kontrolsuz bir güce Türkiye’de kavuşmuş olmasıdır.Demokrasilerde,
kitle iletişim araçlarını da bir yandan halkın, öte yandan da halk adına politikacıların denetlemesi gerekir.Burada ikili bir çapraz demokratik denetim söz konusudur:
Demokratik hak ve özgürlüklerin korunması açısından kitle iletişim araçları siyaseti, politikacılar da kitle iletişim araçlarını denetleyeceklerdir.
Her ikisi de bu denetimi, halk adına, demokratik kurallara uyulması açısından
yapacak, politikacılar basın özgürlüğünü kısıtlamaktan, medyacılar da, güçlerini kendi çıkarları için kullanmaktan sakınacaklardır.H
er iki denetim sırasında da “demokratik hak ve özgürlüklerin” yani hem “basın özgürlüğünün” hem de “bireyin hak ve özgürlüklerinin” zedelenmemesi ve gerek politikacıların, gerekse medyanın birbirine karşı “nüfuz suiistimali” yapmaması esas olacaktır.* * *
Günümüzde siyaset yozlaştığı ve güçsüzleştiği için, kitle iletişim araçlarını
demokrasi adına denetlemekle yükümlü olan politikacılar bu görevlerini yerine getirememektedir.Üstelik politikaclar tarihsel açıdan,
demokratik denetim adına, basın özgürlüğünü yoketme çabaları bakımından sabıkalıdır.Ama kitle iletişim araçları da, gerek ellerindeki gücü kendi çıkarları adına kötüye kullanma, gerekse gerçekleri çarpıtma
konusunda hiç de temiz bir geçmişe sahip değildir.Bu nedenle, halkın hem politikacılara, hem de medyaya olan güveni son derece düşük düzeylerdedir.
* * *
Günümüz Türkiyesi’nde, her şey çığrından çıkmış, bütün değerler alt üst olmuş, bütün kurumlar, başta siyaset ve medya olmak kaydı ile erozyona uğramıştır.
Medyayı parsellemiş olan büyük holdingler, yasaların açıkça yasaklamasına karşın, santral ihalelerini de aralarında paylaşmışlardır.
Promosyon yasaktır ama bütün büyük basın şakır şakır promosyon yapmakta, korkudan kimse de sesini çıkaramamaktadır.
Medya kuruluşları, ait oldukları holdinglerin, devlet kapılarındaki iş takipçileri ve baskı ögeleri haline gelmişlerdir.
Yozlaşan ve zayıflayan politika ve politikacı, medyanın elinde oyuncak olmuştur.
Bu durumda gerek medya gerekse politika, “tencere dibin kara, seninki benden kara
” anlayışı içinde, hukuk dışı, ahlak dışı, devlet-mafya-siyaset-ticaret-tarikat beşgeni içinde, çirkin bir savaş sergilemektedir.Bu durumun daha kötüsü olabilir mi?
Evet.
Demokrasi olmasaydı, politikada da medyaya da tekelcilik egemen olsaydı
ve ayrıca hem politika hem de medya, tek bir odak tarafından denetlenseydi, durum daha da kötü olabilirdi.Bu bunalımdan tek çıkış yolu, demokrasimizin güçlendirilmesi, basın özgürlüğünün
, hem politikacılara hem de medyaya rağmen, politikacılar ve medyacılarla birlikte korunması ve geliştirilmesidir.Bunun için de hem sesinizi yükseltin, hem de gelecek seçimlerde yamyamlara oy vermeyin ki
aralarında ittifak edip hepimizi yemesinler.