Emre Kongar'ın Resmi^* İnternet Sitesi

Bu hafta sonu, Kadıköy Moda'da, Tarihçi Kitabevi'nde "Atatürk'ün Gözünden İstiklal Savaşı" konulu bir konuşma ve kitap imzası yaptım, "Emre Kongar Seçkisiyle NUTUK" kitabımdan bölümler okudum ve okurlarımla kucaklaştım.

Gerçek kültür dostları olan Nevin ve Necip Azakoğlu'nun büyük fedakârlıklarla ayakta tuttuğu yayınevi-kitabevinin küçük salonu labaleb dolmuştu.

Bizim Twitter izleyenlerimizle birlikte oluşturduğumuz #Twitter OkuluKongarDershanesi dostları başta olmak üzere, İstanbul'daki okurlarımızla yaklaşık üç saat sohbet ettik.

Esas olarak Atatürk'e ve Türk Devrimi'ne yaklaşımlardaki eksik ve yanlışları vurgulayan ve bu söylediklerimi Atatürk'ün kendi sözleriyle destekleyen bir konuşma yaptım.

Değerli okurlarımın ve izleyenlerin soru, yorum ve katkılarıyla çok hoş bir etkileşim oldu...

Fotoğrafların, okurlarımın sosyal medyada paylaştıkları bir bölümünü ben de tvitledim.

(Okurlarımın çektiği fotoğrafları, kendileri yayınlamadıkça ve doğrudan onlardan izin almadıkça, ben yayınlamıyorum.)

Konuşma sonrası, Kadıköy iskelesine yürümek ve yürüyüş sırasında sohbet etmek ayrı bir güzellikti.

Pazar günü Mudanya'da, değerli Belediye Başkanı Hayri Türkyılmaz'ın ev sahipliğinde sevgili Altan Öymen'le birlikte Mudanya Ateşkesi'ni konuştuk.

Selnur Aysever 'in organizasyonu ve Harun Karanfil'in yardımlarıyla, Hayri Başkan'ın kapısı olmayan odasında şahane bir manzaraya karşı içilen kahvelerle başlayan seyahat, Mudanyalıların büyük bir ilgiyle kucakladıkları Mudanya Ateşkes'i sohbeti ve kitap imzası ile bitti.

Mudanya Belediyesinin genç ve dinamik müdürleri E sin, Nisa, Rabia Hanımlar, bütün ziyaret boyunca bize eşlik ettiler. Hepsine çok teşekkür ediyorum.

Başkan Hayri Türkyılmaz, Mudanya için "Barışı Geleceğe Taşıyoruz" diye çok güzel bir slogan üretmiş.

Kendisini kutluyorum.

Dilerim önümüzdeki yerel seçimlerde başarısını sürdürür.

* * *

İşte yoğun geçen bir haftadan sonra, hiç bir dinlenme fırsatını bulamadığım, daha da yoğun bir hafta sonu.

Yaşlandıkça daha da çok çalışmak zorunda kaldığımı hissediyorum.

"İşleyen demir pas tutmaz" diyerek kendimi teselli ediyorum.