Emre Kongar'ın Resmi^* İnternet Sitesi

Kadını eşya gibi gören, mülkiyet duygusunu aşk diye yutturan, erkek egemen feodal bir kültürün buram buram cinayet kokan bir yaklaşmıdır bu "Ya Benimsin Ya Da Kara Toprağın" ifadesi.

Son yıllarda hızla artan kadına yönelik cinayet olaylarına bakarsanaz, ya ayrılmak isteyen bir eş veya sevgili ya da erkeğin barışmak isteğini reddeden bir kadın görürsünüz!

Ayrılmak isteyen eşini veya sevgilisini öldüren erkek, genellikle onu çok sevdiğini ve ayrılığa dayanamadığını belirtir.

Pek azı da en ilkel duygularını dışa vurarak, onurunun kırıldığını, terkedilmeyi hazmedemediğini dile getirir.

Elbette bu olayların temelinde din/tarım toplumlarından günümüze kadar gelen, erkek bencilliği, erkek egemenliği ve erkek zulmü yatar.

Olayların çoğunda, cinayeti işleyen erkeğin daha önce, öldürdüğü kadına şiddet uyguladığına ilişkin bulgular da vardır.

* * *

Cumhuriyet gazetesi etrafında koparılan fırtanaya baktığımda da, benzer ilkelliği andıran bir eğilim görüyor ve çok üzülüyorum.

Sadece son vakıf yönetiminin değişmesinden söz ettiğim sanılmasın:

Ondan bir önceki vakıf yönetimi değiştiğinde de, yani şimdi gidenler o zaman geldiğinde de aynı eğilimi gözlemlemiştim:

Bazı okurlarım, benim o zamanlar yeni seçilmiş olan Vakfın yönetimindeki Cumhuriyet'te yazılarıma devam etmemi, "ihanet" sözcüğüyle bile niteleyecek derecede saldırgan bir biçimde eleştirmişlerdi.

Oysa benim için Cumhuriyet Gazetesi, yazılarıma müdahale edilmediği sürece terk edilmeecek derecede önemli bir marka, önemli bir basın organıydı.

Şimdi eski gidenler gelip onların yerine gelmiş olanlar gidince, bu kez ilk değişme olayında beni eletirenlerin tam karşıtları saldırmaya başladılar:

Yine aynı eleştiri:

Bu yeni Vakfın yönetiminde yazmaya nasıl devam eder mişim?

* * *

İşte bu yaklaşım, sevgili okurlar açısından "Ya benim olursun ya da kara toprağın" deyişindeki ilkel yaklaşımının Cumhuriyet Gazetesi'ne yönelik olan aşk bakımından uygulanmaya konmasından başka bir şey değil!

"Madem ki, yönetim, kendi istediği gibi değil, o halde şu ya da bu yazar orada yazmamalı" anlayışı, tekelci ve zalim bir anlayış!

Oysa, Cumhuriyet Gazetesi, her Demokrat yazarın yazmak isteyeceği ve yazmaktan onur duyacağı bir gazete niteliği taşır.

Gerek yöneticiler gerekse yazarlar açısından, "Gazeteyi ele geçirmek" mücadelesi de Cumhuriyet'in bu Cumhuriyetçi ve Demokrat özelliğinden, tarihsel öneminden ve değerinden kaynaklanır.

Bu nedenle de gerek yönetcilerdeki, gerekse yazarlardaki, "Madem benim değil, o halde ölsün" anlayışıyla, geçmişte yönetim ve yazarlar değiştiğinde de, bugünkü değişiklikte de, yönetcilere ve yazarlara yapılan saldırı ve eleştirileri yanlış buluyorum.

* * *

Cumhuriyet Gazetesi'nin Atatürkçülük çizgisi ve, Demokratik Cumhuriyet ekseni:

1) Bilim, akıl ve çağdaşlık olarak, kimsenin tekelinde değildir; bilime, akla, çağdaşlığa inanan bütün Demokratlara açıktır...

2) Giden gelen, gidecek ve gelecek olan pek çok yönetici ve yazar Gazetenin bu fikri yelpazesi içinde kendisine yakışan bir yer bulabilir.

* * *

Bu yargımı, ayrılarak hem giden ve hem de gelen yöneticilere ve yazarlara ilişkin olarak atılan iftiralara karşı bir gözlem ile pekiştirmek istiyorum:

Ne gidenler PKK'cı ve/veya FETÖ'cüdürler...

Ne de gelenler Faşist ve/veya AKP'lidirler!

Gelenlere de gidenlere de yapılan saldırılar ve atılan iftiralar, bence, Cumhuriyet Gazetesi'ne aşık olanların, ona sahip olamadıkları için, onu kara toprağa gömmek isteği gibi yanlış bir dürtünün belirtileridir.

* * *

Cumhuriyet okurları, bilgilidir, çağdaştır, uygardır, müsamahalıdır; umut ediyorum ki AKP'nin bütün ülkeyi bölen, düşmanlaştıran, ötekileştiren, birbirine yabancılaştıran politikalarından etkilenmeyecektir...

Dün de, bugün de, yarın da, sevdiği gazete, tam istediği biçimde değil de, biraz farklı oldu diye, onu öldürmeye çalışmanın yanlışlığını görecektir!