Kitaplar
Kitapların
ListesiSürekli Yazılar
Kitap Söyleşileri
3 Eylül 2012
Bir İmza Günü İzlenimleri.
1 Eylül Dünya Barış Günü, Kuşadası D&R'da kitaplarımı imzaladım..
Bu tatil kentinde, Ağustos bitmiş, Eylül gelmiş, bir Cumartesi günüydü.
"Herhalde" dedim kendi kendime, "Artık tatilciler de dönmüştür,
pek gelen olmaz"...
Saat akşam altıda başladı imza...
Adeta hiç azalmayacakmış gibi görünen kuyruk bittiğinde saat dokuza çeyrek
vardı ve okurlar hâlâ tek-tük geliyordu...
İmzadan sonra geçtiğim kafede gelip beni bularak imza alan, geç kalmış
olanlarla birlikte 200 dolayında kitap imzalamıştım.
Elbette en çok istenen, son kitabım "ABD'nin Siyasal İslam'la Dansı"ydı.
Ama başta "Kızlarıma Mektuplar", "Tarihimizle Yüzleşmek",
"Hocaefendi'nin Sandukası", "Atatürk", "Babam, Oğlum, Torunum"
olmak üzere, öteki kitaplarım da bolca imzalatıldı.
Benim imza günlerimdeki okur profili çeşitliği aynen sürdü:
Her yaştan, her cinsiyetten, her meslek grubundan tam bir nüfus karması.
Yaşlılar, emekliler, öğrenciler, öğretmenler, esnaf, gençler, çocuklar, dedesine imzalatanlar yanında getirdiği torunlarına imzalatanlar, sevgilisine armağan edenler, eşine doğum günü hediyesi verenler; pek çok okur.
Kimi okurlar ailece gelmişlerdi...
Anne babasıyla gelen çocuklar, eşiyle gelenler, anneannesiyle, babaannesi ve dedesiyle gelenler hiç de az değildi...
Aynı okuldan ya da iş verinden gelen arkadaş grupları da vardı.
İmza atarken, elimden geldiğince okurlarla sohbet etmeye de çalıştım:
Beni şaşırtan en önemli nokta Kuşadası'nda yerleşmiş, yaz-kış yaşayanların, tatilcilerden neredeyse daha çok sayıda olmasıydı...
Buna bir de İzmir'den, Aydın'dan, Söke'den günü birlik veya hafta sonu için gelenleri eklediğinizde, tatilcilerin azınlıkta kaldığı anlaşılıyordu.
Meslek grupları açısından öğretmenlerin, emeklilerin ve öğrencilerin ilk sıralara yerleşmesi şaşırtıcı değildi...
Asıl şaşırtıcı olan gurbetçilerin ve esnafın, özellikle de kuyumcuların çokluğu oldu.
Sanıyorum, bu okur profili biraz da Kuşadası'nın kendine özgü tatil kenti niteliğinden kaynaklanıyordu.
Beni şaşırtan bir başka husus, okurların çoğunun bir yıldır ekranda olmamasına karşın "Yorum Farkı"nı unutmadıklarını ve çok özlediklerini belirtmeleri oldu.
"Nefes almadan seyrediyorduk", "Telefonlara bile bakmıyorduk", "Yemekteysek, yemek yemeği bile unutuyorduk" gibi yorumları çok sık duydum.
Elbette NTV yöneticileri de, yeni sezon için bana bazı öneriler ileten kanal sorumluları bu yazımı görmez...
Bu açıdan, yukardaki gözlemlerimi, bir propaganda veya bir pazarlama taktiği olarak algılamamanızı, sadece bir gerçeği dile getirdiğimi bilmenizi isterim:
Beni şaşırtan, okurların, gerçekleri dile getiren ekran yüzlerine hasretlerini vurgulamaları oldu...
Beni de bu yüzden özlemişlerdi...
Hepsi ekranların ve gazetelerin tek düzeliğinden, iktidar yandaşı olmalarından yakınıyorlardı...
Elbette hepsinin sorduğu soru aynıydı:
"Hocam, ne olacak memleketin bu hali? Bizi bir savaşa sokmadıkları kalmıştı..."
Tabii bu insanların benim okurlarımdan oluştuğunu ve belli bir entellektüel birikimde ve belli bir çağdaşlık düzeyinde olduklarını unutmamak gerek!
Bir yazar okurlarıyla var olur...
Bütün okurlarıma buradan minnet, şükran, sevgi ve saygı sunuyorum!
