Kitaplar
Kitapların
ListesiSürekli Yazılar
Kitap Söyleşileri
21 Kasım 2011
Bir İmza Günü Daha
Dün TÜYAP Kitap Fuarı'nın son günüydü...
Saat 13-15:30 arasında Remzi Kitabevi standında benim de kitap imzam vardı.
Okurların oluşturduğu sıra bitmediği için saat 16'ya kadar kaldım.
Sevgili Banu Avar'ın sırası geldiği için kesmek zorunda kalmasaydık,
belki daha da uzayacaktı.
Beni en çok etkileyen olaylar arasında 1960'lı, 1970'li yıllara arasında Hacettepe'de öğrencim olan doktorların da imza istemeye gelmiş olmasıydı...
İnsan böyle anlarda birden eski günlere dönüyor ve hocalığın ne denli değerli bir görev olduğunu bir kez daha fark ediyor.
Elbette gelen eski öğrenciler arasında Hacettepe Tıp mezunları bir azınlıktı...
Gerek Hacettepe'den gerek İstanbul Üniversitesi'nden, gerekse Yıldız Teknik'ten gelen mezunlar gözlerimi yaşartacak yorumlarla imzalattılar kitaplarımı.
Bütün anlattıklarımı unutmuş olsalar bile sınavlarda şiir okuduğunu unutmamış eski mezunlar!
Dün imza isteyen okurlar arasında en büyük grup öğretmenlerdi...
İstanbul'dan ve İstanbul dışından gruplar halinde gelmiş olan, gencecik, pırıl pırıl öğretmenler!
Hele bir tanesi "Kızlarıma Mektuplar" adlı kitabımın yaşam çizgisini değiştirdiğini söyleyince gerçekten çok heyecanlandım...
Anlattığına göre bunalımlı bir zamanında benim kitabımla yeniden yaşam sevincine kavuşmuş ve hayatını yepyeni bir çizgiye taşımış!
Ama bu pırıl pırıl gençler büyük sıkıntıda...
Kimi atama bekliyor...
Kimi düşük gelirden yakınıyor...
Kimi de eğitimdeki olanaksızlıklardan...
Öğretmenlerin sorunlarına eğilmek gerek...
Ama kim...
Ne zaman...
Nasıl yapacak ki?
Bir de nedense dün, daha okuma yazma bilmeyen kızlarına özellikle "Kızlarıma Mektuplar" kitabımı imzalatan anne babalar çoktu.
Çocuklarına kitap imzalatan anne-babalar yabancım değil...
Ama belki de Pazar günü olmasından dolayı, genç anne-babalar çoktu da bu nedenle benim dikkatimi çekti.
Yine genellikle yaşadığım ama dün dikkatimi çeken bir başka olay, önemli ölçüde büyük bir grubun annesine, babasına, oğluna, kızına, torununa, dedesine, arkadaşına, sevgilisine armağan olarak kitap imzalatmasıydı...
Tabii bir de "Sizin hayranınızdır" diye zarif bir iltifat eklemesi yapmayı ihmal etmeden!
Bazı okurlar dikkatlerini benim yaşam deneyimlerin üzerine odaklaştırmışlardı:
Bunlar, sırasıyla "Yaşamın Anlamı", "Ben Müsteşarken", "Kızlarıma Mektuplar", "Babam Oğlum Torunum" ve İş Bankası Yayınları'ndan çıkan "Herkesten Bir Şey Öğrendim" adlı kitaplarımı alarak ellerindeki koleksiyonu tamamladılar...
Ama ne yazık ki "Ben Müsteşarken" bitti ve bir çok okurum bunu alamadı.
Bir insanın değerini, başka insanların akıllarındaki, gönüllerindeki, vicdanlarındaki yeri belirliyor...
Bir yazarın değerini de okurların nezdindeki yeri!
Dün, bana değer veren, beni ben yapan okurlarımla bir kez daha kucaklaşmak olanağı buldum...
Çok mutlu oldum...
Sağ olsunlar, var olsunlar!
