Kitaplar
Kitapların
ListesiSürekli Yazılar
Kitap Söyleşileri
7 Haziran 2010
Ölüm Örnek Olabilir mi?
Türkiye'de Resmi Devlet Okulları Cihat Eğitimi mi Yapıyor?
Filistinlilerin çilesi sürüyor.
İsrail'in insanlık dışı gaddarlığı da.
Şimdi Türkiye de bu trajik olaya müdahil oldu.
Gazze'ye insani yardım adıyla İHH'nin yaptığı gemi eyleminde dokuz
Türk vatandaşı öldürüldü.
Ne yazık ki bu eylemin arkasında duran siyasal güç olarak AKP hükümeti,
eylemin ve eyleme katılanların selameti, can güvenliği için, İsrail vahşetini
engelleyebilecek gerekli önlemleri alamamıştı.
Kimileri, AKP iktidarının, İsrail'in gaddarlığını vurgulamak için bu eylemi
kullandığını öne sürerken, hükümet sorumluları, İsrail'in bu kadar canavarca
davranacağını beklemediklerini belirterek, bu ihmallerinin bir nevi gerekçesini
açıklamaya çalıştı.
Dokuz ölüm hepimizin yüreğini yaktı...
Özellikle de 19 yaşındaki lise öğrencisi Furkan Doğan'ın ölümü...
Her ölüm acıdır...
Ama gençlerin, öğrencilerin ölümü bir başka acıdır!
Çünkü onların önünde yitirilen kocaman bir yaşam vardır.
Ve onlar, beyinleri ve yürekleri eğitilmek için bize emanet edilmiş evlatlarımızdır.
Furkan'ın kafasına dört, göğsüne bir kurşun sıkılmış...
Tam bir vahşet, tam bir cinayet...
Furkan'ın öğrenci olduğu Özel Hisarcıklıoğlu Fen Lisesi Müdürü
Muhammet Duru, Anadolu Ajansına yaptığı açıklamada şöyle konuşmuş:
Ancak, Furkan tüm arkadaşlarına ve bize örnek oldu. Mazlumların haklarının
korunması uğruna canını ortaya koyarak tüm dünyaya mesaj vermiş oldu."
Bir eğitimcinin, bir öğretmenin ve üstelik de bir okul müdürünün bu konuşması beni
çok irkiltti.
Tabii üzüntüsünü belirtiyor ama bu üzüntüyü belirtirken "gururluyuz, mutluyuz"
da diyor.
Bununla yetinmiyor, "Ancak, Furkan tüm arkadaşlarına ve bize örnek oldu"
diye devam ediyor!
Bir eğitimcinin, bir öğretmenin, bir müdürün, bir öğrencisini ölüme götüren bir
eylemi, o eylem ne denli kutsal olursa olsun, "örnek göstermesi" inanılacak
gibi bir davranış değil!
Bir insanın, özellikle de bir gencin yaşamından daha değerli ne olabilir?
Bizlerin, büyüklerin, eğitimcilerin, öğretmelerin, birinci görevi gençlere, öğrencilerimize insan yaşamının kutsallığını öğretmek değil midir?
Yoksa devletin resmi politikası artık "cihad eğitimine" dönüştü de bizim mi
haberimiz yok!
"Öğrencimizle gururluyuz, mutluyuz, üzüntülüyüz. Öğrencimiz yüreğini ortaya koyarak,
ölümü göze alarak bu onurlu göreve katıldı. Furkan, maneviyatı çok güçlü bir
öğrencimizdi. Genç yaşta onu kaybettiğimiz için üzüntülüyüz.
