Kitaplar
Kitapların
ListesiSürekli Yazılar
Kitap Söyleşileri
25 Temmuz 2005
AKP Anayasa'nın Mantığını ve Demokrasinin Temellerini Değiştiriyor.
Dünkü Pazar gazetelerinin hepsinde aynı haber vardı:
AKP Anayasa Mahkemesi'nin oluşumunu değiştirecek yasa tasarısını hazırlıyormuş,
Tasarının kamuoyuna açıklanan esaslarına göre, RTÜK'ün yeniden düzenlenmesinde kullanılan aynı mantık Anayasa Mahkemesi konusunda da geçerli:
Siyasal iktidarı dengelemek için kullanılan yarı özerk veya tam özerk denetim mekanizmalarının anayasal güvenceleri kaldırılarak, bu kurumlar siyasal iktidarın egemenliğine veriliyor.
Yakın tarihte, 1950 yılında iktidara gelen Demokrat Parti'nin uyguladığı bu "çoğunluğun diktatörlüğüne" dayalı model, ülkeyi 27 Mayıs 1960 askeri darbesine sürüklemişti.
1961 Anayasası, siyasal iktidar karşısında İkinci Meclis gibi, Anayasa Mahkemesi gibi, özerk TRT gibi, özerk üniversiteler gibi demokratik rejimi korumak amacıyla, pek çok denge kurumu yaratmıştı.
1982 Anayasası'na kadar geçen dönem içinde bu sistemin pek çok ögesi törpülenmiş, siyasal iktidarın gücü daha yaygınlaştırılmıştı.
Tam bir baskıcı anayasa olan 1982 Anayasası, 1971 müdahalesinde askerlerin 1961 Anayasası'nın bütün "dengeci" hükümlerini tırpanlamış olmasına ve "devletçi" yaklaşımına karşın yine de örneğin Anayasa Mahkemesi gibi kurumları koruyarak, bir ölçüde de olsa, rejimin "çoğunluğun diktatörlüğüne" kaymasını engelleyecek bir felsefeyi sürdürmüştü.
1982'den AKP'nin iktidara geldiği 2002 yılına kadar aradan geçen 20 yıllık sürede, bu anayasanın da bir çok "baskıcı" hükmü törpülenmiş ve rejimin rahatlaması sağlanmıştı.
Şimdi AKP'nin uygulamaya başladığı program, Anayasa'nın temel felsefesini değiştirmeye ve rejimi "çoğunluğun diktatörlüğü" tehlikesine açık bir hale getirmeye yönelik görünüyor.
Üstelik AKP bunu kayıtlı seçmenlerin dörtte birinin, oy kullananların üçte birinin desteklediği bir hükümetle yapmaya çalışıyor.
Bu çabanın, rejimi değiştirmekle yaratacağı uzun dönemli
tehlikelere ek olarak, güncel politika anlamında yaratacağı
gerginlikler en azından beni çok korkutuyor.
Hele hele bu çabaların ardında dinci bir siyasal eylem
ideolojisinin yattığını bilmek bu korkumu daha da arttırıyor.
