Kitaplar
Kitapların
ListesiSürekli Yazılar
Kitap Söyleşileri
21 Şubat 2005
Ülkemiz dış dinamik ögelerine o denli teslim olmuş ki, Wall
Street Journal gazetesinde çıkan ve Amerikalılar açısından
Türkiye'nin durumunu ve Türkiye'deki Amerikan aleyhtarı duyguları
çözümleyen bir makaleden sonra, tüm medyada Hükümetin geleceği, hatta
seçim öncesinde, Meclis'in sandalye dağılımının değişip değişmeyeceği
tartışılmaya başlandı.
AKP'li Kültür Bakanı Erkan Mumcu'nun bakanlıktan ve
partisinden istifası bile dış dinamik ögelerine bağlandı.
Tabii burası Türkiye: Her şey olanaklı.
Belki gerçekten de gerek Erkan Mumcu'nun istifasında,
gerekse önümüzdeki günlerde ortaya çıkacak olan gelişmelerde dış
dinamik ögelerinin bir hayli etkisi olabilir.
Ama bize düşen iç dinamik ögelerini doğru çözümlemek ve durumu
kendi denetleyebileceğimiz değişkenler açısından değerlendirmek değil
mi?
AKP'nin, Amerika'yı ve Avrupa Birliği'ni arkasına alarak, bütün
hızıyla uygulamakta olduğu "ılımlı İslam" projesine karşı
içerde ne yapılıyor?
Meclis içi ve dışı muhalefetin stratejisi ne?
CHP nasıl bir politika izliyor?
DYP, hangi konularda ılımlı İslam projesine destek veriyor,
hangi konularda bu projeden ayrılıyor?
Meclis dışındaki partilerin görüşleri ne?
Sivil toplum örgütleri ve medya ne durumda?
Bütün bu sorunların yanıtlarını soğukkanlı bir biçimde
verdiğimizde, Erkan Mumcu'nun istifasının ardından yapılan
yorumların "Bir bardak suda fırtına koparmak" olduğu
anlaşılıyor.
Peki Wall Street Journal'da çıkan makaleye ne diyeceğiz?
Amerika AKP iktidarını gözden çıkardı mı?
Hiç sanmıyorum; bence sadece gözdağı veriyor.
Çünkü şimdilik, Türkiye'de Washington çizgisine AKP hükümetinden
daha yakın bir iktidar oluşturma seçeneği pek görünmüyor; sanıyorum,
bunu da en iyi Amerikalılar biliyor.
