Emre Kongar'ın Resmi^* İnternet Sitesi

Şimdi sırasıyla sonuçlara bakalım:

1. Türkiye müzakere tarihinden önce, Güney Kıbrıs Rum Kesimi'ni Kıbrıs Cumhuriyeti olarak tanımayı taahhüt etmiştir. Her ne kadar bu taahhüt, bir anlaşmanın paraf edilmesi biçiminde olmamışsa bile Beşir Atalay'ın imzasıyla yazılı olarak verilmiş ve sonuç bildirgesinde buna atıf yapılmıştır.
    
2. Sürekli sınırlamalar getirilmesi, sanki gerekli olmadan böyle sınırlamalar getirilebilirmiş gibi, "zorunluluk haline" bağlanmış ve aynen korunmuştur.
    
3. Müzakerelerin amacının "tam üyelik" olduğu belirtilmekle birlikte, bu amacın gerçekleştirilememesi olasılığına gönderme yapılmış ve böylece müzakerelerin "ucunun açık" olduğu vurgulanmıştır.
    
4. Müzakerelerin başarısızlıkla sonuçlanması halinde, Türkiye'nin AB'nin kurumlarına bağlı kılınması, (sanki aksi olanaklı imişcesine) Türkiye'nin kararına bırakılmıştır.

Görüldüğü gibi, AB, Yunanistan'ın ve Kıbrıs Rumlarının önceden belirledikleri koşullara göre ilan etmiş olduğu bütün maddeleri, küçük sözcük oyunlarıyla, aynıyla empoze etmiş ve Türkiye'ye kabul ettirtmiştir.

Ayrıca, müzakereler öncesi gerekli olan "tarama süresi", yaklaşık altı ay kadar süreceği için, müzakerelerin fiilen başlama tarihi 2006 yılının Nisan ayına kadar sarkabilecektir.

Bütün bunlara ek olarak Fransa'nın ve Avusturya'nın Türkiye'nin üyeliğini referanduma sunacaklarını belirtmeleri, müzakereler başarıyla sonuçlansa bile, Türkiye'nin tam üyeliğini zora sokmuştur.