|
Makaleler
Articles in English
|
29 Ocak 2001
Diyarbakır Emniyet Müdürü Gaffar Okkan’ın öldürülmesinde iki tane çok önemli öge var. Bunlardan birincisi herkes tarafından dile getirildi: Kentte asayişi sağlamakla görevli olan en üst düzeydeki bir devlet memuru bile halkın sevgilisi haline gelebiliyor.
Bu husus dile getirildi ama bundan çıkan sosyolojik sonuçlar çok iyi işlenmedi: Bu sonuçları şöyle özetlemek olanaklı:
- İster Türk isterse Kürk kökenli olsun, Türkiye Cumhuriyeti’nin vatandaşları terörden bıkmıştır.
- Türk kökenli bir polis müdürü de iyi bir yönetici olarak, Kürt kökenli yurttaşların çoğunluğu tarafından benimsenebilir ve sevilebilir.
- Terörle mücadele uzun dönemde halka hizmet götürerek, ona sevgiyle yaklaşarak ve onunla (Türk-Kürt demeden) bütünleşerek başarıya ulaşabilir.
- Geniş kitlelere terörist muamelesi yapmak yanlıştır. Doğru olan geniş kitlelere devletin şefkatini ve sevgisini götürmektir.
- Polisten de iyi yönetii çıkabilmektedir. (Ayrıca Sadettin Tantan örneği de unutulmamalıdır).
Olayın ikinci ögesi üzerinde de bazı çevrelerce kısaca duruldu ama yeterince vurgulanmadı: Hizbullah örgütü strateji değiştiriyor:
- Bugüne dek devletin bazı görevlileri tarafından korunan ve kollanan bu örgütün üzerindeki koruma artık kalkmıştır. Bu nedenle örgüt artık gerçek yüzünü göstermiş ve doğrudan devlete yönelmiştir.
- Örgütün dış bağlantıları bu strateji değişikliğinde önemli bir rol oynamıştır.
- Bu her iki sonuç da, 28 Şubat 1997’den sonra devletin teröre karşı olan politakasında meydana gelen olumlu değişikliklerin sonuçları olarak algılanabilir.
Unutmayalım: Terör er veya geç kendi çocuklarını yer!
|
