Kitaplar
Kitapların
ListesiSürekli Yazılar
Kitap Söyleşileri
17 Eylül 2001
Terörün en önemli özelliği hedeflediği kitlede de
"karşı terör" duygusu ve uygulaması yaratma eğilimidir.
Böylece iki anlamda da amacına varmış olur: Birinci olarak
terör yaygınlaşır. İkinci olarak teröristin kendi terörü
de meşruiyet kazanır. Bu nedenle bir terör eylemine yanıt
verilirken izlenecek en etkili yol, teröristlerin yöntemlerinin
kullanılmaması olacaktır. Ama terörün acıtıcı ve aklı ikinci
plana atan sıcak etkileri bu biçimde soğukkanlı bir tepki
verilmesini engeller. Bu genel yargılarım hem Taksim'de, hem de Amerika'da
yaşanan terör olayları için geçerlidir. Amerika'da yaşanan terörün ikinci bir tehlikesi Huntington'un
yanlış olan "Uygarlıklar Çatışması" kuramındaki Batı Uygarlığı
ile İslam Uygarlığı arasında (yine yanlış olarak) öngördüğü savaşın
sanki gerçekleşiyor gibi bir izlenim vermiş olmasıdır. (Huntington'un
kuramı ve eleştirisi için benim "21. Yüzyılda Türkiye" adlı
kitabımın ilgili bölümüne bakılabilir.) Ne Amerika'daki terör bir "İslam terörüdür", ne de bu
terör "Batı Uygarlığı-Müslüman Uygarlığı çatışmasının bir
göstergesidir". Bu terörün İslam Uygarlığı ile ilişkisi,
Oklahoma Bombacısı Timothy adlı Amerikalı'nın ya da
Afganistan'daki Taliban yönetiminin "İslam uygarlığını
temsil etme gücü" kadardır. Ya da başka bir deyişle bu terörün
doğrudan doğruya "Müslümanlıkla ilişkisi", Amerika'da ve
İngiltere'de okul tarayarak arkadaşlarını öldüren çocukların
Hıristiyanlıkla ilişkisi kadardır. Her dinde fanatikler vardır ve dilerim, Amerika'daki 11 Eylül
terörü, Hırıstiyan alemindeki fanatiklerin "terörist"
tepkilerine neden olmaz. Çünkü o zaman olay gerçekten "dinler
arası bir savaşa" değil ama en azından "Hıristiyan ve
Müslüman fanatikler arasındaki bir çatışmaya" dönebilir ve
bundan da bütün dünya ve özellikle Türkiye büyük zarar görür.
