Kitaplar
Kitapların
ListesiSürekli Yazılar
Kitap Söyleşileri
AYDINLANMA
EMRE KONGAR
TÜRKİYE-AB İLİŞKİŞİ: BİR ROMEO JÜLYET ÖYKÜSÜ!
Büyük bir aşktı Türkiye-AB ilişkileri...
İlk hançeri 1980'de Yunanistan'ın (Türkiye olmadan, tek başına) AB'ye üye olmasıyla yedi...
İkinci darbe Güney Kıbrıs'ın tam üyeliğiyle geldi...
Fransa açıkça, bazıları sinsice, olumsuz tutum aldı...
Derken işin içine, "Hıristiyan değerleri", "Türkiye'nin Müslüman olduğu" gibi "aile değerleri" de girdi...
Sonunda, birbirlerine olan büyük aşklarını ilan eden AB ve AKP, elbirliğiyle bu aşkı öldürdü!
Avrupa Birliği'nin 2012 Türkiye İlerleme Raporu 9 Ekimde açıklandı.
Avrupa Komisyonu'nun 1998'den bu yana yayınladığı raporların eleştiri dozu en yüksek olanı olarak dikkat çekti.
Aslında şu iki gerçeği açıkça ifade etmekte yarar var:
- Türkiye AB ilişkileri her iki tarafta da soğumuş nitelikte; özellikle AKP, AB defterini kapamış görünüyor.
- Özgürlükler ve adalet bakımından Türkiye, AB'ye gittikçe yakınlaşmakta değil, gittikçe uzaklaşmaktadır.
Nitekim raporda, davalarla ilgili olarak şu satırlar dikkati çekiyor:
"Yargılama öncesi tutukluluk sürelerinin uzunluğu, aşırı uzunluktaki iddianameler endişe verici olmaya devam etmiştir.Yargıya olan güveni pekiştirme fırsatı olan davaların kapsamlarının çok geniş olması ve yargılama süreci ile ilgili eksiklikler ve aksaklıklar kamuoyunun kutuplaşmasına neden olmuştur.
Savunma makamının haklarını güvence altına almak ve dava sürecinde saydamlık sağlamak üzere dava süreçlerinin hızlanması sağlanmalıdır."
Yargı sistemine dönük genel eleştiriler de aynı sertliktedir:
"HSYK ile ilgili olarak Adalet Bakanı ve Müsteşarının rolleri konusunda değişiklik yapılmamıştır.Deniz feneri davası savcılarının askıya alınması idarenin baskısı olduğunu ortaya koymuştur.
Anayasa Mahkemesi ile ilgili yasaya ilişkin eleştiriler dikkate alınmamıştır.
Mahkeme salonlarındaki fiziki koşullar ve düzenlemeler iddia ve savunma makamının eşitliği ilkesini güvence altına alındığını yansıtmamaktadır.
Savcı ve hâkimler ulusal yasalar ile çelişen durumlarda uluslararası insan hakları anlaşmalarının dikkate alınması gereğine uymamaktadır.
Temyiz mahkemesi kararlarına erişim kısıtlıdır.
Kadınların savcılık ve yöneticilik makamlarında temsili (%24) düşük orandadır.
Savunma makamının dosyalara erişimi sınırlı düzeydedir."
Ayrıca medya özgürlüğü, tutuklu gazeteciler, tutuklu öğrenciler, işkence konularında çok ciddi eleştiriler var; raporun tümüne bakılması iyi olur.
Bu raporun iktidarı çok etkileyeceğini tahmin etmiyorum.
Çünkü iktidarın, AB ile ilişkileri artık çok önemsemediği ortada.
AKP'nin AB'den iki beklentisi vardı, ikisi de sonuçlandı:
- Askerlerin siyasal rolünün sınırlanması ve kısıtlanması.
- Türban özgürlüğünün sağlanması.
Birinci amacın gerçekleştiği ve AKP'nin artık, Batı medyasında da yazıldığı gibi, "Orduya dayanmaya başladığı" ortada!
İkinci amaç, türban konusunda AB, "Benim işim değil" havasına büründü ama sorun kendiliğinden gündemden düşmüş ve çözüm yoluna girmiş görünüyor.
Bunların ötesinde AKP, AB'yi sadece içerdeki kamuoyuna, "Biz Batı'ya karşı değiliz" mesajı vererek liberallerin desteklerini almak için kullanıyordu, bu da erozyona uğradı; AKP'nin baskıcı politikalarından dolayı AKP-liberaller ittifakı zaten çatırdadı.
İşin AB tarafına gelince, 1980'de Yunanistan'ın tam üye olmasıyla arkadan Güney Kıbrıs'ın da gelmesiyle, 1980 öncesi Türkiye-AB ilişkileri zaten yapısal bir değişime uğramış, adeta Türkiye-Yunanistan ilişkilerinin bire bir yansıdığı bir platform haline gelmişti.
Üstüne üstlük bir de şu anda Yunanistan'da ve İtalya'da patlak veren ekonomik kriz ve Güney ülkelerindeki tehlikeli durum, AB'nin hem iç sorunlarını arttırdı, hem de ekonomik gücünü ve cazibesini zayıflattı...
Ve araya "aile değerlerinin ve üyelerinin girmesiyle", ortaya iki sevgilinin de öldüğü, çağdaş ve uluslararası bir Romeo-Jülyet öyküsü çıktı!
