Kitaplar
Kitapların
ListesiSürekli Yazılar
Kitap Söyleşileri
AYDINLANMA
EMRE KONGAR
POLİTİKACININ MALI YA DA SERMAYESİ...
Politikacı ne pazarlar?
Umut!
Politikacı, umut pazarlamak için kurduğu işe ne sermaye koymuştur?
Güvenilirlik!
Bunlar benim icatlarım ya da fantezilerim değil...
Yıllar boyu yapılan araştırmaların, gözlemlerin, irdelemelerin vardığı genel sonuçlar.
Peki politikacının umuttan başka pazarlayacağı mal yok mudur?
Tabii ki vardır:
Geleceği pazarlar politikacı...
Hayalleri pazarlar...
Yani yine umut satar, başka adlar veya görünümler altında!
Bunu yaparken mevcut sorunlar için çözümler önerir.
Düşmanlar belirler yok edilecek:
İlkel beyinler için bu düşmanlar insandır:
Bir ırktır, bir millettir, bir mezheptir, bir kabiledir; Nazi Almanyası'nda ya da Irak'ta veya Sudan'da olduğu gibi...
Gelişmiş beyinler için insan değildir bunlar; yoksulluk gibi, yolsuzluk gibi, terör gibi düşmanlardır...
Elbette iktidarın nimetlerini nasıl paylaştıracağını da anlatır, yani programını açıklar, kadrolarını belirler!
Amaçlar koyar gerçekleştirilecek:
Özgürlük...
Adalet...
Güvenlik...
Refah gibi.
Bir politikacı umut pazarlayacağına, kin ve intikam, öfke ve korku satmaya kalkarsa ne olur?
İflas eder!
Biraz çabuk veya biraz geç...
Ama mutlaka iflas eder!
Umut pazarlayan politikacının esas sermayesi güvenilirliktir.
Halk önce pazarlanan umuda bakar:
Mal iyi midir?
Yani pazarlanan umut gerçekçi midir?
Satılmaya çalışılan hayaller gerçekleştirilebilir nitelikte midir?
Sonra pazarlayana bakar:
Geniş kitleler için umudun nitelikleri kadar, umudu pazarlayan politikacının güvenilirliği büyük önem taşır.
Umut pazarlayan politikacı muhalefette ise, henüz denenmemişse, halk güvenilirlik testini onu iktidara getirerek yapabilir.
Ama iktidardaki bir politikacının güvenilirliği, söyledikleri ile yaptıkları arasındaki tutarlılıkta aranır.
Bu tutarlılık görülmediği zaman, politikacı, bırakınız pazarladığı umudu, esas sermayesi olan güvenilirliğini de yitirir.
Bir politikacı yıllarca iktidarda ise...
Birden çok seçim kazanmışsa...
Elinde iktidarın bütün gücü, tüm araç ve gereçleri varsa...
Sıkıştığı zaman referanduma gidip halktan yetki dahi almışsa...
Bütün bu süreçler sonunda, bir ülkedeki yargı mekanizmasını istediği yönde değiştirmiş, istediği kadroları göreve getirmişse...
Ve sonra o mekanizmanın işleyişinden habersiz olduğunu, sorumlu olmadığını belirtiyorsa...
Bırakınız pazarladığı umudu...
Esas sermayesi olan güvenilirliğini de yitirir.
Bu da o iktidarın sonunu hazırlar!
