Kitaplar
Kitapların
ListesiSürekli Yazılar
Kitap Söyleşileri
AYDINLANMA
EMRE KONGAR
AHMET TÜRK'TEN ROMANLARA: "AÇILIMLAR" IRKÇILIĞI MI TETİKLİYOR?
İktidar hangi konuda "Açılım" başlatırsa o alanda olaylar patlak veriyor:
Ankara'nın Oran semtinde Ahmet Türk'e kiralanmayan ev, Türkiye'nin her yerinde görülen etnik kökenli çatışmalar ve şimdi de Manisa'nın Selendi ilçesindeki olaylardan dolayı sürgüne yollanan Romanlar.
Hakkari'den Edirne'ye kadar her yerde, şimdiye kadar görülmeyen bir gerginlik, en ufak bir tartışmanın derhal ırk ekseninde bir toplumsal tepkiye ve çatışmaya dönüşmesi artık herkesin dikkatini çekmeye başladı.
Toplumsal bilimlerde neden-sonuç ilişkisi çok karmaşıktır.
Kimi zaman nedenlerle sonuçlar yer değiştirir, insanı şaşırtır:
Örneğin halkın eğitim düzeyi, kültürel eğilimleri seçmenin hangi tür iktidarları tercih ettiğini belirler ama, iktidarlar da uyguladıkları eğitim ve kültür politikaları yoluyla seçmenin eğitimini ve kültürel eğilimlerini etkiler.
Dolayısıyla, Toplumsal ve Siyasal Bilimlerde, "Tavuk mu yumurtadan çıkar, yumurta mı tavuktan" sorusu gibi, hangi olayın sebep, hangi olayın sonuç olduğunu saptamak çok dikkat ve çapraz denetim gerektirir.
Acaba iktidar "Açılım" yaptığı için mi etnik eksendeki çatışmalar ülkeye egemen olmaya başlamıştır?
Yoksa zaten ırk ekseninde bir ayrışma ve çatışma vardır da, iktidarın "Açılım" politikaları bunları sadece su yüzüne çıkarmış, toplumun gündemine mi getirmiştir?
Sanıyorum bu sorunun yanıtını vermek için kimin ne yaptığına bakmak gerekir:
İktidar, idare, yargı, yani resmi kurumlar ne yapıyor?
Halk nasıl tepki veriyor?
Halkın ayrımcı ve çatışmacı eğilimleri varsa, resmi kurumlar bu eğilimleri yumuşatacak, sorunları çözecek önlemler mi alıyor?
Yoksa devletin "Açılım" politikalarında yaptığı yanlışlar mı halkı etnik ayrımcı ve çatışmacı tepkilere itiyor?
Aslında "Açılım" politikalarında iktidarın yaptığı hatalarla, halkın bazı kesimlerinde (ve tabii terör örgütlenmesinde) görülen etnik eksendeki ayrımcı ve çatışmacı yaklaşımlar birbirini destekliyor:
İktidarın "Devlet politikası" diye topluma sunduğu uygulamalar, halk arasındaki ayrımcı ve çatışmacı eğilimleri güçlendiriyor, destekliyor, su yüzüne çıkartıyor.
Örneğin hukukun Habur'da farklı, Silivri'de farklı biçimde uygulanması ve her ikisinin de, birbirine tamamen zıt yönlerde de olsa, evrensel ve ulusal ilkelerden sapması...
Örneğin demokratik siyasal oluşumlarla terör olaylarının birbirinden yeterince ayrıştırılamaması...
Örneğin "Açılımların", birleştirici olan demokratik ilkeler üzerinden değil, ayrıştırıcı olan etnik kimlikler üzerinden yapılmaya çalışılması...
Her toplumda her zaman var olan ayrımcı, çatışmacı eğilimleri körüklüyor, güçlendiriyor.
Böylece Türkiye, iktidarın "Açılım" politikalarında yaptığı yanlışlar ile toplumdaki ayrımcı, çatışmacı eğilimlerin birbirini desteklediği bir sarmalın rüzgarında savruluyor.
