Kitaplar
Kitapların
ListesiSürekli Yazılar
Kitap Söyleşileri
AYDINLANMA
EMRE KONGAR
SİYASET VE MEDYA KİN VE NEFRET ÜRETİRSE...
Bir ülkede kamuoyu nasıl oluşur?
Önce aileden...
Sonra okuldan...
Eğitimle!
Bağnaz, otoriter, dogmatik, ezberci, taklitçi eğitim, saldırgan, baskıcı, tartışma ve sorgulama kabul etmeyen, müsamahasız kişilikler üretir.
Bu kişiliklerin egemen olduğu bir toplum, tartışmaktan çok kavga eder...
Uzlaşmadan çok kamplaşma arar...
O topluma:
Sevgi, saygı, empati, uzlaşma, demokrasi değil...
Kin, nefret, düşmanlık, otoriter, totaliter, baskıcı rejimler egemen olur.
Sorgulayıcı, araştırıcı, üretici, yaratıcı, müsamahalı eğitim, demokrat kişilikler üretir...
Böyle kişiliklerin çoğunlukta olduğu toplum kavga etmez, tartışır...
Çatışma, bölünme ve kamplaşma yerine uzlaşma, bütünleşme, fonksiyonellik arar.
O topluma:
Kin, nefret, düşmanlık, otoriterlik, totaliterlik, baskıcılık değil...
Hoşgörü, sevgi, saygı, uzlaşma, demokrasi egemen olur.
İşin bir de güncel kamuoyu yönü var:
Siyaset ve medya:
Bir ülkede siyaset kavgacıysa...
Kin ve nefret politikaları pazarlıyorsa...
Uzlaşma yerine çatışma ve bölünme arıyorsa...
Müsamaha, anlayış ve demokratik kurallar yerine, baskıcı, otoriter, totaliter yöntemler kullanıyorsa...
O ülkedeki kamuoyu da çatışmaya, kavgaya, otoriterliğe yönelir.
Tabii bunun tersi de doğrudur.
Bir ülkede siyaset demokratik yöntemlerle yapılıyorsa, hoşgörüye, empatiye, siyasal nezaket ve terbiye kuralları içinde tartışmaya dayalıysa...
O ülkedeki kamuoyu da demokratik refleksler verir, sevgi, saygı, müsamaha tüm ilişkilere egemen olur.
Medya ile siyaset arasındaki münasebet, birbirlerini karşılıklı etkileyen iki faktörün ilişkisidir:
Siyaset hem medyayı etkiler, hem de medyadan etkilenir.
Aynı biçimde medya da hem siyaseti etkiler, hem de siyasetten etkilenir.
Böylece, toplum, eğitim, kamuoyu, siyaset ve medya arasında beşli bir etkileşim denklemi ortaya çıkmaktadır.
Siyasetteki üslubu en çok iktidar belirler; çünkü toplumdaki en büyük destek ve etki onundur.
Tabii muhalefetin de bir etkisi vardır ama, onunki, iktidara göre daha azdır.
Medyada da "çok satan gazetelerin" ve "çok izlenen kanalların" sorumluluğu ötekilere göre daha fazladır.
İktidarın "açılımları" doğru dürüst yönetememesinden dolayı siyaset son günlerde çatışma ve düşmanlık söylemlerini iyice benimsemiş görünüyor.
Medya ise yangına körükle gidiyor:
Çok satan bir gazetenin bir köşe yazarı bakın meslektaşları için hangi sıfatları kullanıyor:
Bidon Kafa.
Poposunu Kaşıyan Adam.
Fitnebücür.
Borat.
Başyazmaz.
Bilmiyorum bu öfke, bu kin ve nefret bizi nereye götürecek?
Üstelik iktidar, "açılım" ve "uzlaşma" şarkıları söylüyor...
İktidar yandaşı medya da "barış" özlemlerini dile getiriyor:
Kinle, nefretle, öfkeyle, düşmanlıkla, çatışmayla!
