Kitaplar
Kitapların
ListesiSürekli Yazılar
Kitap Söyleşileri
AYDINLANMA
EMRE KONGAR
SEVGİ, NEFRET VE İKTİDAR
Sevgi ve nefret:
Hayatımıza yön veren iki karşıt duygu:
Kimileri sevgiyle beslenir, yaşar, büyür, gelişir...
Kimileri nefretle.
Sevgi ve nefretin ortak bir özelliği vardır:
Her ikisi de kullanıldıkça, paylaşıldıkça artar.
Sevgi sevgiyi üretir...
Nefret nefreti.
Sevilmeyen sevgiyi bilmez...
Nefret edilmeyen nefreti tanımaz.
Kendimize, evlatlarımıza, anne-babamıza, akrabalarımıza, dostlarımıza, yakınlarımıza, tüm insanlara verebileceğimiz en büyük armağan sevgidir.
Bu sevgi onlardaki sevgiyi de arttırır...
Onlara da mutluluk getirir...
Bizim de mutluluğumuz artar.
Kendimize ve başka insanlara yapacağımız en büyük kötülük onlardan nefret etmektir.
Nefret edilenler de nefreti öğrenir...
Onlar da mutsuz olur...
Biz de kendi geliştirdiğimiz mutsuzluk girdabında yok olur gideriz.
Sevgi, şefkatle, anlayışla, empatiyle, hoşgörüyle ve demokratik anlayışla birlikte gelişir, büyür, serpilir.
Nefret, kinle, garezle, intikamla, bağnazlıkla, dogmatizmle, otoriterlikle beslenir, büyür, gelişir, bireyleri ve toplumları pençesine alır.
Ne yazık ki siyasette, hele hele demokratik rejim içinde bile olsa dogmatik, otoriter anlayışla yapılan siyasette, kin ve nefret sevgiden ve dayanışmadan daha etkili olabiliyor.
Demokratik rejimler bile kin ve nefret yoluyla otoriter, totaliter rejimlere dönüştürülebiliyor.
Bir insandan nefret etmek...
Bir gruptan nefret etmek...
Bir ideolojiden, bir anlayıştan, bir yaklaşımdan nefret etmek...
Bir milletten nefret etmek...
Bir ırktan nefret etmek...
Hem bireylerin hem de toplumların hayatını karartan çıkmaz yollara sürükler insanlığı.
Siyasette nefret üreten birinci kaynak hiç kuşkusuz iktidardır...
Tabii nefrete dayanan muhalefet de yapılabilir...
Ama iktidar, egemen olduğu için, kin ve nefret sarmalında birinci derecede rol oynar.
İktidardan kaynaklanan kin ve nefret, başta muhalefet olmak üzere tüm toplumu, bütün insanları etkiler...
Onları da kin ve nefrete sürükler...
Böylece, bir süre için zafer kazanmış gibi görünse de, başta iktidar olmak üzere, bütün toplum kin ve nefret bataklığına saplanır, herkes mutsuz olur, sistem çöker...
Nefrete dayalı politika yapan...
İnsanları haksız yere hapse atan...
Mallarına, mülklerine el koyan...
Adalet duygusunu zedeleyen...
İktidarlar, hem kendilerine hem vatandaşlarına hem de insanlığa karşı büyük bir yanlışın içindedir.
Bu yanlışın bedelini de herkesten önce ve herkesten çok kendileri öder:
Kendi ürettikleri nefret denizinde boğulur gider!
