Kitaplar
Kitapların
ListesiSürekli Yazılar
Kitap Söyleşileri
AYDINLANMA
EMRE KONGAR
BİR SEÇİM GECESİ: ZAFER VE DÜŞ KIRIKLIĞI
5 Haziran 1977 Pazar günü gecesi...
Türkiye'nin sağ-sol terörü pençesinde kıvrandığı bir dönemde genel seçimler yapılmış...
Bülent Ecevit yeni CHP programıyla seçimlere katılmış...
Sonuçlardan umutlu...
Tek başına iktidar bekliyor...
Akşam saatleri...
Sandıklar açılmaya başlanmış...
CHP'nin Ankara Farabi sokaktaki Genel Merkez binasında Bülent Ecevit ve Rahşan Hanımla birlikte yöneticiler toplanmış sonuçları izliyor...
Sokak ana-baba günü...
Müthiş heyecanlı bir kalabalık, binanın önünde sürekli "Başbakan Ecevit" diye tezahürat yapıyor...
Bir politikacının, bir liderin en mutlu anları...
Zaferin ışıltısı Ecevit'in yüzüne vurmuş...
Partinin ileri gelenleri ve yeni parti programını Ecevit'le birlikte yazan "Göreme Sokak takımı" Genel Başkan'ın bulunduğu dairede...
Parti görevlileri ön tarafta Ecevit'in yanında, zaferin tadını çıkarıyor...
"Göreme sokak takımı" Erhan Karaesmen'le birlikte arka odada sonuçları değerlendiriyor...
Fakat o ne...
Arka odadakilerin yüzlerinde zafer ışıltısı yok...
Tam tersine, bakışlar kaygılı, sesler mütereddit...
Gelen eksik ve bölük pörçük sonuçları il bazında çözümleyerek Meclis'teki sandalye sayısı projeksiyonu yapan Kararesmen bir türlü "tek başına iktidar" için gerekli olan 226 sayısına erişemiyor...
"En iyi olasılık 215 sandalye, belki 213'e de düşer" diyor...
Bülent Bey sık sık bizim olduğumuz odaya geliyor, sonuç istiyor...
Tek başına iktidar haberini alamadığında umudunu yitirmiyor...
"Durum daha değişir..." diyor ve odadan çıkıyor...
Sokaktaki kalabalığın tezahüratı ve baskısı artıyor...
Partililer, kadın ve gençlerin çoğunlukta olduğu halk "Başbakan Ecevit'i" balkonda görmek istiyor...
Bülent Bey balkona çıkıp "tek başına iktidar" müjdesini vermek istiyor...
Biz uygun olmayacağını söylüyoruz...
Sonunda çıkıyor ve "Tek başımıza iktidara doğru yürüyoruz..." diye ucu açık bir konuşma yapıyor...
Kalabalık seviniyor, umutlar artıyor...
Sonunda CHP'nin yüzde 41.4 ile birinci parti olduğu anlaşılıyor...
Ama sandalye sayısı 213'te kalıyor...
Tek başına hükümet olabilecek salt çoğunluk yakalanamıyor...
Büyük bir düş kırıklığı...
Ecevit'in, benim önerimle kullandığı, "Analar çocuklarınıza oylarınızla sahip çıkın" sloganı tutmuş....
TÜSİAD, Türk-İş gibi farklı örgütler, toplumsal barış için Ecevit'in iktidar olmasını destekliyor...
Ecevit, salt çoğunluğu olmamasına karşın, terörden bunalmış toplumu rahatlatmak için bir azınlık hükümeti kuruyor...
Ama Meclis'ten güven oyu alamıyor...
Gerisi uzun ve acıklı bir öyküdür.
Bir başka Pazar yazısına....
