Kitaplar
Kitapların
ListesiSürekli Yazılar
Kitap Söyleşileri
FATİH TERİM VE PROF. DR. MURAT KARAÇORLU
Türkiye'nin en önemli sorunu altyapı eksikliği.
Spordan eğitime, karayolarından hastahanelere dek, pek çok alanda, ülkenin alt yapısı Batı standartlarının çok altında.
Ne tesis var, ne kural, ne de gelenek.
Bu durum pek çok alandaki üretimi ve dolayısıyla başarıyı da etkiliyor pek doğal olarak.
Çünkü, başdöndürücü bir hızla değişen teknolojiyi kullanmak için, onun gerektirdiği altyapıya, yani en azından o teknolojiyi destekleyecek olan tesislere, bilgi birikimine ve kültüre sahip olmak gerekiyor.
Oysa, endüstrileşmeyi kaçırmış bir İmparatorluğun mirasçıları olan bizler, Batı Uygarlığı'nı yakalamak için gösterdiğimiz olağanüstü çabaya karşın, henüz fiziksel olarak da kültürel olarak da, endüstrileşmenin gerektirdiği altyapı birikimini oluşturabilmiş değiliz.
Demokrasi ve insan hakları sorunlarımız da bu eksikliğimizden kaynaklanıyor, nobeli alan bir biliminsanımızın ya da bir edebiyatçımızın olmaması da.
Hele, örneğin futbol gibi, spordaki altyapı yetersizliğinden çok etkilenen ve üstelik de takım çalışması gerektirdiği için, azgelişmişliğin gösterişçi bireyciliğini aşamayan bir kültürün egemenliğinde gelişmesi engellenen alanlarda uluslararası başarı çok zor.
Bu açıdan Galatasaray'ın UEFA Kupası'ndaki başarısının anlamı çok derin.
Çünkü, gerçekten hakkıyla ün kazanan insanlarımıza baktığımızda bunların genellikle bireysel çabaların öne çıkabildiği uğraşı alanlarında sivrildiklerini görüyoruz.
Örneğin, Leyla Gencer. Kendi sesi ve çalışmasıyla bizim bütün engellemelerimize karşın, görevinden istifa edip, İtalya'da evrensel başarıya ulaştı.
Örneğin Gazi Yaşargil. Zihin mükemmelliğiyle el becerisinin senfonik bir uyumunu gerçekleştirerek, İsviçre'de uluslararası bir beyin cerrahı oldu.
Dikkat ederseniz, (aralarına başka başarılı kişileri de katabileceğimiz) bu her iki örneğin ortak özellikleri olarak, bireysel nitelikler ve başarıların yurt dışında gerçekleşmiş olması öne çıkıyor.
Çünkü azgelişmiş ülke niteliklerinden kaynaklanan altyapı eksikliklerimiz, insanların ancak ve sadece bireysel özelliklerine bağlı çabalarıyla başarı kazanmalarına izin verebiliyor. Yani bir bireyin başarısına yol açan bir altyapı ya da bir "ortak çaba" desteğinden söz etmek olanağı hemen hemen yok.
Üstelik bireysel yetenek ve çabalarıyla sivrilmekte olanları da derhal, bacaklarından tutup aşağı çekmekte ve her türlü başarıyı durdurmakta da çok deneyimliyiz.
Her türlü olanaksızlığa karşın bireysel başarıyı evrensel standartlarda yakalamış olanları, bireysel kıskançlıklara dayalı, ilkel menfaatler uğruna sergilenen ayak oyunları ve eskimiş ya da yalnış mevzuat gerekçeleriyle engelliyoruz.
Bu açıdan Galatasaray örneğinde olduğu gibi, azgelişmişliğin bu tuzaklarından kurtularak bir "takım" zaferi kazanan Fatih Terim'i kutlamak gerek.
Terim, bütün altyapısal ve kültürel yetersizliklerimizi aşarak takımı başarıya götürdüğü için gerçekten övgüye değer.
İşte bugün burada sözünü etmek istediğim ikinci kişi olan Prof. Dr. Murat Karaçorlu da "ulusulararası standartlarda" başarıyı yakalamış bir göz cerrahı.
Hem vitroretinal cerrahi'de, hem de gözle ilgili başka bazı özel uzmanlık alanlarında Gazi Yaşargil'in başarısına doğru ilerleyen bir biliminsanı.
İstanbul Üniversitesi, Cerrahpaşa Tıp Fakültesinde bir öğretim üyesi.
Başarıları sadece cerrahi becerisiyle sınırlı değil. Yayınları ve katkıları uluslararası düzeyde kullanılan bir araştırmacı.
Biliyorsunuz, Türkiye'deki kıskançlıkları ve ayakoyunlarını vurgulamak için söylenmiş bir söz vardır:
"Hiç bir başarı cezasız kalmaz" derler.
Bakalım, bugün bir ulusal kahraman muamelesi yaptığımız Fatih Terim'in, ve ona oranla pek az insanın tanıdığı, ama başarısı hiç de ondan aşağı kalmayan uluslararası değerimiz Prof. Karaçorlu'nun yaşam öyküleri nasıl gelişecek?
Her iki insanın yaşmalarının geri kalan bölümlerini hep birlikte izleyeceğiz.
