Kitaplar
Kitapların
ListesiSürekli Yazılar
Kitap Söyleşileri
AYFER ATAY'I İHBAR EDİYORUM
"Cıvangate" adıyla kamuoyuna yansıyan skandal size neleri anımsatıyor?
Emlak Bankası üzerinden oynanan toprak yağmasını ve kredi yolsuzluklarını değil mi!
Başka?
Devletin en yüksek makamlarına kadar çıkmış kişilerin ve onların ailelerinin bu olay ile ilgili olarak karıştıkları rüşvet iddiaları.
Daha daha?
Rüşvetin paylaşılmasında patlayan kavga ve kiralık katillerin ön plana çıktıkları "mafya-politikacı-memur" ilişkileri ve "suikastlar".
Bir bölümü başarısız, bir bölümü başarılı(!) suikastlar.
"Mafya" içi hesaplaşmalar ve bir ailenin adını ağzına alan hemen hemen bütün tanıkların öldürülmesi. Bu arada bazı masum vatandaşların da, kentin göbeğindeki çatışmalarda yaşamlarını kaybetmeleri.
Tam bu noktada kimsenin şimdiye kadar üzerinde durmadığı bir gelişme oluyor.
Bu son hesaplaşma olayıyla birlikte, bir başka ailenin adı bu bağlamda anılmaya başlıyor.
Böylece politikacı-mafya-memur üçgenindeki yolsuzluklar adeta, bir aileden ötekine aktarılıyor ve "süreklilik" kazanıyor.
İşte işin korkutucu yanı da bu: "Politikacı-mafya-memur" üçgeni artık, aileler arası sıçramalarla "kurumlaşıyor".
Bunun anlamı şu: Yapısal önlemler alınmadığı takdirde, adı bugün dillerde gezen aile de piyasadan çekilse, bir başkası onun yerini alacak.
Susurluk, bu anlamda, "Cıvangate sendromunun" yaygınlaşması ve kurumlaşmasıdır.
Derhal, çok etkin önlemler alınmadığı takdirde devlet tümüyle bu ilişkilerin denetimine girmiş olacak.
Çünkü, birbiriyle hiçbir bağı bulunmayan, sadece iktidar ilişkileri ile "halef-selef" görünümünde olan aileler arası süreklilik, Türkiye'nin yirmibirinci yüzyıla giderken yaşadığı "yapısal dönüşümün" bir parçası haline geliyor.
Böylece, "mafya-politikacı-memur" üçgeni, yirmibirinci yüzyıldaki "yeni Türkiye'nin" bir "kurumu" oluyor.
* * *
İşte bu "Civangate" skandalının kahramanı olan Emlak Bankası ile Beşiktaş Belediye Başkanı Ayfer Atay da bir "gariplik" sergiledi.
Olayın özeti şu: Mesa adlı inşaat şirketi, İstanbul'un göbeğindeki çok değerli bir arsada, Emlak Bankası'nın arazisi üzerinde, banka ile ortak bir inşaata girişir
İnşaatın yoğunluğuna, yani ortaya çıkacak olan kâ rın miktarına Beşiktaş Belediyesi karar verecektir.
Bu sırada Ayfer Atay Sosyal Demokratların oylarıyla Beşiktaşa belediye başkanı seçilir ve inşaatı yapanların istediği "yoğunluk arttırma" kararını verir.
Yalnız bunun karşılığında bir şartı vardır: İnşaatı yapanlar "Sarı Konaklar" adıyla anılan bu mahallenin bitiminde, bir "kültür merkezi" yapıp bedavadan Beşiktaş Belediyesine verecektir.
Gerçekten de inşaat biter. Mesa, çevreyi heykeller ve seramik panolar ile bezeyerek, adeta sanat eseri gibi bir mahalle yaratmıştır.
Mahalle sakinleri, "nasıl olsa inşaat bitti, artık kimse kültür merkeziyle uğraşmaz" derken, Mesa bu merkezi de tamamlar ve Emlak Bankası ile birlikte 16 Aralık tarihinde açılış yaparak içinde üçyüz kişilik mükemmel bir amfitiyatro olan binayı kamuya armağan eder.
Açılışta, çok güzel bir piyano konserinin ardından, Müjdat Gezen'nin Tiyatro okulu öğrencileri mükemmel iki Sheakespeare uyarlaması, Devlet Opera ve Balesi sanatçıları da Hülya Aksular'ın koreografisi ile muhteşem bir şölen sunar.
Emlak Bankası, "Cıvangate" olayına konu olan aynı bankadır.
Değişik olan ögeler, Banka'nın bu projeyi yöneten "memurları", "özel teşebbüsün" Mesa adıyla anılan şirketi ve Ayfer Atay adıyla maruf bir "politikacı"dır.
Ben bu "garip" ilişkileri ve "anlaşılmaz" olayı kamuoyuna aktarma görevini yüklendim.
Kanımca, bugünlerde hiçbir siyasal özveri, kamu yararına yapılan hiçbir proje cezasız kalmamalıdır:
Ey Beşiktaşlılar, bu politikacıyı gelecek seçimlerde yeniden belediye başkanı seçerek cezalandırın. Hiçbir başarının cezasız kalmayacağını herkes bir kez daha öğrensin!
Ayrıca, yaptıkları güzel işleri "anlatma özürlü" sosyal demokratlara da, seçmen olarak, böylece bir ders verin!
